Oet ons kienerjoaren
Grauwe luchten, donkere wolken, gierende wiend.
Slagregen moakt lewaai op dakpannen,
Noatuur gaait mit geweld tekeer,
Gain mìnsk is nou nog boeten.
Kou en peerd dij stonnen op staal.
En kat en hond vonnen warme plak ien gaul.
En Joapie en mie, wie leggen ien ons warme bér te luustern,
Noar al dat lawaai dat van boeten komt.
En wie proaten en dinken aan dij leutje muskes, dij onner dakgeut schoelen.
Zollen dij wel waarm blieven?
En dat leutje hoaske dij wie vandoag zain hemmen,
Zol dij ook ain schoel plakje vonnen hemmen?
“Ik dink”, zegt Joapke, “dij schoelt meschain wel onner ain hooibultje.
En zo leggen Joapke en ik te fantaseern tot wie ien sloap vallen.
