Oehoe

Allewel k hierzoot proat over oehoe, heb k t doch nait over n bepoald soort oele, of menaar om te vroagen om aandacht, mor bedoul k doar liem mit van t maark Uhu. Meroakels spul, dat in n bult gevalen t ain en aander weer nuver aan nkander plakken kin. Dou k nog veur schoulmeester speulen mog, wer k op n dag bie handwaarkjuvver roupen, omreden dat ze nait meer mit heur volk deur ain deure kon.
Nou mout k eerliekswoar zeggen, dat zie allent doar ok al slim veul waark aan har. Har mie n britse, woar teminzent twij kinder makkelk op mitvoaren konden. In loop der joaren was bie heur t overtolleg gewicht schienboar wat underoet zakt, mor dat dut aan dit verhoal niks òf. Juvver har muite mit heur ‘studenten’. Veural jonges haren t nait zo op heur lessen begrepen. k Kin mie der wat bie veurstellen. Mor t ston ja in t schoulwaarkplan en din mout je der vanzölf aan leuven. Wat sprak nou t spul. Kinder wazzen bie dizze haarstdag wat nusteg in hakken en doar kreeg juf Gerda mit van doun. n Poar onteriken haren oet t handaarbaaidlekoal n tube liem van n bekend Duuts maark mitnomen en noa wat rizzelveren haren ze allemoal besloten, dat t zo wezen mos. Noa n bult gegabbel wer der n dikke klodder liem op heur berostoule smeerd, van dij gevolgen juf mit t gat in liem dele streek en veuralsnog nait meer zunder heur boksem te verinneweren op of dele kon. Mensen nog aan tou, wat gaf mie dat n spektoakel dou Ada in smiezen kreeg, dat ze t gat nait zomor weer ain, twij, drij lös van stoule kreeg.
t Lekoal was te klaain en t duurde din ok nait lange aleer k in mien ‘koamerke’ deur kreeg, dat er ‘miezemoze’ was bie t handwaarken. Dou k lekoal binnen störmde, was t er wat kinder aangöng angsteg stil. t Geluud kwam nog aaltied van ain kaante. Man, man wat n boudel! Hou mos k hier mit verdan. Juf. zedde heur radio pas oet, noadat ze mie van hoaver tot gört oet douken doan har, wat heur ‘underdoanen’ ommaans had haren.
Was t vanzölf hailemoal mit heur ains, dat t gain menaar was heur zo te kiek te zetten en heur kleroazie te vernailen. En t was ok nog n spiksplinternije, zee juf, dij begrieplek t reren noader ston as t laggen. Hail versichteg heb k heur mit wat gepoest en gesten van stoule verlöst, mor boksem was noar zien barrebiesies.

Juvver Gerda heb k noa mien koamer bracht, woar ze mit n kopke kovvie n bedie op verhoal komen kon. Liem kregen we der aans mit gain meugelkhaid weer oet.
Klazze zat doodstil te wachten op mien komst en haren t nait te braid. t Jonkgoud heb k nait bepoald voaderlek tousproken. Heur gedrag was ja van de rötten besnuvveld. n Weldenkend mens dut zokswat doch nait. Doch was t gezelschop t wel aineg. Wat k ok pebaarde, doader bleef op t kerfhof. Der bleef niks aans over as d’haile groep kollektief te straffen. Noablieven en vingers blaauw schrieven!
Juf Gerda is in heur lange jaze, zie wol ja nait te kiek lopen, lopend op hoes aan goan en het heur op mien kosten, nou ja oet schoolknippe, n nije boksem kocht. Heb wieselk mor nait vroagd of dij nog aan meer zoaken vaasteplakt was. Jonkhaid het heur benemen nog lange heugd. Doar deden woorden van ekskuus en n mooi beket bloumen van heur buusgeld niks aan òf. Loater is der maank de kollegoa’s nog voak om lagd. Gelokkeg beheurde zokse akkefietjes nait tot mien doagelkse dingzeghaid.