Nijziel
As klain jonkje ging ik voak met mien pa noar Nijziel. Doar was zien pa geboren en opgruit en de bruier van zien pa woonde der dou nog aal in t ollerliek hoes.
Dou ik wat oller was vruig ik mien pa woarom hai zee dat we noar Nijziel gingen, want bie raand van dat dörp ston doch wis en waarachtig “Niezijl”, net aans om dus. Dat was Grunnens zee mien pa en dan wör ij-ie en ie-ij. Ik snapte der gain biet van, moar leufde t wel noatuurlek.
t Verkloarde wel vot ook woarom ik dij olle ome sums nait goud verstoan kon, want hai proatte aaltied Grunnens en dan ook nog met n licht Frais accent. Veuraal as hai oet Biebel veurlas, veur en noa t eten, verston k der soms gain woord van, want dan pruit hai Nederlands op zien menaaier en hai sloot aaltied of (tenminstens dat is wat ik mie der van herinner) met: “voor’n zwak en beroerd lichaam” en ik vruig mie joarenlang of welk beroerd lichoam hai doarmet aaltied bedoulde.
Opa kwam, zo as mien pa zee, oet het laand van “jem” en “joe”, hail aans Grunnens as wat wie in Stad praoten deden.
Pa zee dan dat zien opoe vrouger wel ains in Stad kwam en dat zai dan aaltied allainigs moar brood met botter hebben wol en gain margarine.
Mien opoe, dij het nait zo braid haar, haar spesjoal doarveur ain echt roombotterpapierke in hoes en as heur schoonmoeke der din was, dee ze gaauw wat bleuband in t papier zodat de olle opoe (tenminstens veur t oge) nait tekört kwam.
Brood zulf huifde ze opoe nait te geven, want t olle mens haar altied aigenste “brug in buus”.
As vraauw van 37 was ze veur twaide moal al wedevraauw worren en haar dou 4 kiender tussen de 3 en 12 joar old. En in dij tied was der nog gain biestand of zukswat, dus mos ze zulf flink anpoten en dat dee ze met n klain winkeltje an hoes met “Koloniale Waren” en ook trok ze der op oet met n juk en loater met n hondekaarre om spul te slieten.
Ik trof in 1970 nog n oale boas in de Povvert (bie Hoogkerk) dij mie vertelde dat hai “Jantje Knapkouk oet Nijziel” nog aigenst mitmoakt haar, zo’n 40 joar terug.
Pa zien ome is old worren (88), moar in t olle hoes woont nog aaltied zien dochter en zai is nou ook al 86 joar.
Ik mout denk ik, nou t nog ken, toch moar ains gaauw weer noar Nijziel.
