Nijschier

Aan t begun van elke weke ligt onze postbuzze vol met rekloamefolders van allerhande winkels. Ik vroag mie wel ais òf wat aal dij rekloame wel kost en of doar wel de neudege verkoop tegenover staait. Hou din ook, de folders waarken wel op de nijsgiereghaid van mensen, want as je smiddags din in dij winkels komen, is ter veul drokker as aans. Vraauwlu binnen doar bliekboar veul gevuileger veur as manlu, want ik kin mie nait veurstellen, dat mannen stoan te graaien in bakken mit ondergoud, handdouken en washandjes.. Wel worden manlu deur de vraauw mitsleept om op zukse doagen even “n stroatje om” te goan.

Zo luipen wie nog nait zo laank leden op aandrang van mien vraauw winkel van Wibra in. Vraauw har in folder lezen, dat ze doar hail goudkope krulders veur t hoar in aanbaiden harren.
Zai was din ook votdoalek in bakken aan t rommelen, onderwiel dat ik in de winkel wat rondluip om de tied deur te kommen Achterin winkel zag ik n man en vraauw aalgedureg in mien richten kieken. Eerst was mie dat nait zo opvalen, mor stoadegaan kreeg ik in de goaten, dat ze wel degeliek noar mie keken.
Nou bin ik gain man dij zunder aanlaiden zo mor mit vrumde mensen aan de proat roakt, moar in dit geval lag ter zo dik boven op, dat ik der aiglieks nait veur weg kon. Net wol ik wat zeggen, begon t vraauwmìns tegen mie te proaten….
“Zai je t nait ?….”. Ik keek heur aan, nog nait zeker of ze t wel tegen mie har… “Joa ik main joe… zai je t nait ? Nogmoals zee ze dat en knikte mie vrundelk tou. Nou mos ik wel wat zeggen ja, al was t allain mor uut fatsoun…
“Bedoel je mie?…. Om eerliek te wezen… nee ik zai t nait”.
Zo, dat was der uut.
t Mìns draaide zok om noar heur man… “Hai zucht t nait Jan”.
Nou wui ik ook wat driester…” Mien laive mìns, al sloag je mie dood, ik zai t nait… Mout ik joe argens van kinnen din ? Joa mensen veranderen in loop van joaren….” “Oh nee”, zee t mìns,’ Ie binnen in elk geval nait veraanderd en bie mien waiten wie ook nait….”
“Vertel mie t din mor”, zee ik….”Nou”…,zee t mìns… “Van der Veen ja…”
Zai keek doarbie also ze net n stoer kriptogram uut kraant oplöst har….
“Van der Veen, van der Veen?”, mien harsens waarkten op hoogtoeren, mor ik kon mit de beste wil van de wereld gain Van der Veen veur d’ogen kriegen… Ik schudde d’kop en dee of ik daip noadocht….
Nou heb je in zo’n sietewoatsie nait veul meugelkheden om joe der op n aanvoardboare menaaier uut te proaten…Doarbie komt, dat t mìns mie nog altied vol verwachten aankeek in de hoop dat zai zok in elk geval nait verabbezaaierd har… Ik nam n besloet, temeer mien vraauw in verte in aantocht was mit heur krulders….”Van der Veen…..och joa vanzulf,… kerel man, ….nou zai k t. Hou gait t er heer ?”
Ik vuilde mie n grote toneelspeulder, moar ja je mouten wel ais wat… “Oh goud hur. En mit joe din ?”…”Oh meroakel… doar is mien vraauw, wie mouten mor ais weer op hoes aan”. En zunder t mìns verder de kans te geven streken wie de winkel oet..
“Goddank”…zee ik,” Wat was t doar hait in winkel nait…..”
“Luipst bekenden tegen t lief?”, vruig mien vrouw, ik zag die mit mìnsen proaten. Konst doe dij?”. “Ikke?….Ik har dij luu nog nooit van mien leven zain…..Mor goud dat toneelspeulen mie in t bloud zit, wel wait wat er van komen was”….”Joa, zee mien vraauw, toneelspeulder bist altied al west. As t mor waist dat ik die deur heb”. Zai pakte mie in d’aarm en mit rekloamepuut in d’ haand stevenden wie op hoes òf.