Nijmoodse balloade
Refrein: Zo mor n jong, gewoon n wicht. Hai kreeg n oproup, dee zien plicht.
Mit heur ien t bloud was hai nait baang.
aal duurde t wachten oareg laang.
Ook zai het altied op hom wacht. Zien laive braiven gaven heur kracht.
1. Zai heurde dat hai oetzonden wer
en kroop wanhopeg even op ber.
Zes moanden mos hai noar Irak.
Bie t nijs was t of t haart heur brak
Mor dou hai loader bie heur kwam
Wol ze toch nait dat hai t vernam.
Zai dee dus flinker as ze was
Dou ze hom komen zag deur t glaas.
Hai keek heur wat verwonderd aan,
begreep t wel, kon heur allaang.
Hai streek heur deur t blonde hoar
En dou omhelsden zai mekoar.
2. September kwam. Dou mos hai vot.
Zo gaait dat ja. Dat is t lot
van altied en van iedere soldoat.
Vrijwilleger of nait. Hai is paroat
en vraauwlu zitten thoes ien zörg.
Veur hoop en laifde stoan zai börg.
Mor t kin ook andersom. Din gaait zai vot, ien uniform. t Verdrait bie hom as hai berichten heurt
van bomaansloagen ien n verscheurd,
vernaild en haildaal lössloagen laand.
En mensen stoan gewoon aan kaant.
3. Toch was mor zo dat haalf joar om.
Weerom kwam t haile peleton.
Net as bie t treurege vertrek
stoan achterblievers vlak bie t hek.
Ain plek bleef leeg. Hai was weerom.
Zai lag ien t zaikenhoes. Woarom?
Zo blied was zai weer mit zien komst
dat ze per ongeluk en allerdomst
van stoup òf glee dou ze t vertellen wol
en overaal even hènrieden zol.
n Groot geluk vonden zai tot slot.
En dat ging nooit, nooit meer kapot.
