Nije auto?
’t Wordt denk ik tied veur n nije fietse.’
Konst der op wachten, ast klaain meleur, bevubbeld n kepot achterlicht of n stokkend en stille fietsbèle haarst, dat mien voader mit zokswat veur n dag kwam.
n Zulfde soort opmaarken, mor den autogerelateerd, heb k verleden weke dunderdag en grofweg n moand of wat leden ook al moakt, dou Arineke veur de zoveulste keer vond:
’t Wordt nou wel ais tied om auto te wasken.’
t Verleden dragst ongemaarkt en ongewild toch mit die mit.
’t Voel zit allendeg mor aan boetenkaant,’ verdedigde ik mien sloume, onverschillege holden.
De zin en onzin van t autowasken het in mien jonge joaren al genog kommootsie veroorzoakt. Elke zotterdag wuir dou toenslange oetrold en wuir t koekblikje mit wotterbozzel, zeem en douk onder handen nomen.
’t Mos!’ zee pabbe, ‘aans rost e ons onder de kont vot.’
Vernamst ook zunder datter wat zegd wuir, dat opmaarken:
‘En aan n nije auto huiven wie nog nait te denken,’ in de locht hong.
Mor t alleraargste von k, dat t lutje Simcaatje om de zoveul weke mit wriefwas en poetsdouk onder handen nomen wuir. Poetsen tot e weer glom as n ekkel. t Waren stoere tieden en t beeld van n stroat vol mìnsen dij in t zulfde gareel luipen, staait mie nog helder veur ogen. k Mag aannemen, dat tegenzin in autopoetsen, het onverbiddelk mouten, doar zien oorsprong vonden het.
‘As dammeet eerappels kraabd en sukerbaiten rud binnen, den is stoeverij doan en den goan we wel noar autowasstroat,’ leek mie òflopen dunderdag in eerste instantie wel n redelke tussenoplözzen.
t Is aans lopen.
Vrijdagmörgen kreeg k bie t stoetje-eten n gloaske appelsienesap, dij zo aldernoast zoer smuik, dat rimpels mie as vanzulf wegtrokken. Doar mozzen wel twij citrounen deur klaaid wezen.
‘Wolst mie de kop citroune moaken,’ zee k doarom mit n gladstreken gezichte.
Niks van dat alles, zee d’onschuld en in t verlengde doarvan kreeg k zunder blikken of blozen te heuren:
‘k Goa votdoadelk noa t kovviedrinken binnenkaant van auto schoonmoaken.’
‘Mor binnenkaant is ja hailemoal nait voel,’ protesteerde ik.
Zai trok doarop wat lichtelk mit scholders en k begreep oet heur woorden, datter aan t taimke, dat manlu gain stof zain, nog niks veraanderd was. k Heb heur eerst mor loaten geworden, mor dou k heur even loater mit emmer en zemelleren lappe sjaauwen zag, heb toch mor stofzoeger oet kaaste hoald.
k Heb t nait haardop zegd, mor t was best wel neudeg.
Dou noa n uurtje roeten glommen as n keudel in duustern, aal t versoamelde voel onder matten en in kovverbakke in de mond van stofzoegerslang verdwenen was en wie aal baaide t swait op veurheufd haren, zag k heur mit handen in d’zied stoan en kwam de onvermiedelke vroag:
‘Mouve nou ook nog toenslang oetrollen en de boetenkaant schoonmoaken of ……!!??’
Draigen zat hom in onòfgemoakte zin.
Tegen zoveul verboal geweld kin ik nait op en k heb autosleudels van t rikje hoald en wie binnen dou rechtstreeks noar de ‘Wasbeer’ reden. Binnen 10 menuten was t klusje kloard en omdat je t iezer smeden mouten, as t hait is, binnen we ook nog bie auto-mattrioalenwinkel langsgoan en hebben nije matten en n fluwailen stuurhoes kocht.
Kloar veur de toukomst.
k Hoop ain ding, dat noa dizze opklanderbeurt d’al joarenlaank, ondergronds smeulende veenbrand, om ais oet te kieken noar n aander auto in de kiem smoord is.
Zo’n pronkjewail as dij van ons, ook al is e den 16 joar, wilst toch nait missen.
Guster kreeg ik t tiedens femilieveziede nog even over t autowaskebedrief. Dij haar nog gain vief menuten, noadat wie van loopband òfrold waren, al via droadpost n mailtje stuurd.
Bodschop klonk as n schop noa:
‘As ie joen auto bie ons wassen loaten, kriegen ie körten.’
Mos k doar nou op hoge poten noar tou en verhoal hoalen?
Oaroakels wozzen t aal en zeden wies:
‘Zai denken, dat ie n nije klant binnen. Ie mouten gewoon wat voaker joen auto loaten wassen.’
Dat ik regelmoateg heur avvertenties weegklik, dus k nait veur oetkommen.
k Huif dat jonk volk toch nait alles aan neuze te hangen.
