Nij

Der ston n grode verhoeswoagen, haren jonges tussen middeg zain. Aan t ènd van stroat op houk bie t grode hoes. Direkteurswonen van febriek. ‘Griffemeerde’ Piet zien Pa wis onner t eten datter n nije direkteur kwam.
“Ain van ons kerk”.
Noa schoultied zollen ze mor ains kieken, haar Piet tegen aandern zegd. “Hou meer zielen hou meer vreugd. Gounent van onze kudde”.
“Doe moutst doar mit òphollen” haar Kloas ‘Snöt’ vergrèld roupen. Hemmo ‘Hoas’ von t niks. “Wel vwewoestter nwou, wan din mwout j’ook noaw nwaandere schoul”.
Bie dikke boom was t wachten op ‘Hoas’ . Maisttied was ‘Snöt’ t lèste omreden hai eerst overaal en stevels aan mos en doarnoa steevast te heuren kreeg wat e aal nait mog. Hai haar aal ains n moal tegen Moeke zegd ”dat Piet zee dat e der niks aan doun kon. t Waren bezoekingen van ons Laimeneer, dat was nou ainmoal zo”. Snöt zien Moeke haar doar gain bosschop aan: “Dij kulkouk mout e thoes mor verkopen”. ‘Hoas’ kwam der op n draf aan. n Glìnne boel veur kop en tanden deur onnerlip. “Wat hestoe ien hemelsnoam wel ommaans had?” wol Piet waiten. “Zugst ter ja nait oet”.
“t Dwut gwoepenste zieew”, begrepen we.
Toun e vot wol, vroug e Moeke om n koekje. Dij was ien gaang zaail aan t bounen. “Magst àin pakken, nait meer” haar ze roupen. ‘Hoas’ wol elk n meelkoekje mitnemen en docht: “Gaauw noar boeten.” Ien t achterhoes vuil e over t hondje dij koekjetrom heurd haar. “Winains wast dwuuster jonges. En twoun licht aan gwing, stwond Moeke achtew thoes en vrat ons Mollie koekwjes op”. Veur straf kreeg Mollie vandoag dreug stoet en ‘Hoas’ aankommende week gain koekjes.
Onner aanvoeren van Piet ging t op pad.

Verhoeswoagen was vòt en der was n jonkje ien toen achter t hoes. Hai kwam der votdoadelk aan.
“Woonstoe hier?” wol Piet waiten.
“Ja”, zee t jonkje, ”vandaag gekomen”.
“Hou haitstoe?” zee Piet.
Hai begreep t nait.
“Dien noam” zee Snöt mor ains.
“Oh, ik heet Bert”.
“Mooi”, zee Piet, ”wolst ook mit ons speulen ?”.
Bert vond t goed, maar vandaag nog niet.
“Proatstoe nait plat?” vroug Piet. “Nee, maar hij begreep het wel”. Inains kwam der n wichtje aanhinkeln om houk van hoes. Piet schoot kleur oet. Ze bleef van schrik stoan.
“Hallo”, zee t wichtje. Jonges wizzen t even nait. n Aibels mooi wichtje, mit n summers klaidje ien blode bainen en n grode strik ien t hoar.
“Dat is mijn zusje” zee Bert. “Jouw zús”, zee ze. Keek intied aal jonges bielaangs. Piet was riddersloagen en ‘Snöt’ zee wel elk was. Ze was “Liesje en al elf jaar”. “Kwam Bert ophalen, want hij moest meehelpen”.
“Doei”, zee ze en hinkelde weer vòt. Bert was tien joar. Mörgen mos e eerst noar schoul.
“Welke schoul?” vroug ‘Snöt’.
“Ons schoul noatuurlek, of nait Bert?” zee Piet. “De Gereformeerde school met den bijbel” wist Bert.
“Smörgens tien over aacht wachten w’haitied bie dikke boom” zee Piet. ‘Bert zou der zijn en het ook tegen zijn zus zeggen’.
“Bist orreg vroug”, zee Piet zien Moeke toun e even veur aacht deur oet wol. Elk was op tied, ook Bert en Liesje dij weer n aibels mooie strik ien haar. Was sikkom even groot as Piet, zag e. Ze laip noast hom en rook noar vrizze zuite zaip. t Was of heur blode knijen hom aalgedureg tiedens lopen aankeken. ‘Hoas’ vroug of ze aaldoag ien sundoags goud noar schoul gingen. Bert zee dat ze dat haitied aanhadden. Hai zat ien zulfde klas. Liesje zat n klas hoger. t Was n gewone schouldag zoas der nog meer kwamen. Piet kreeg aan t ènde van week n braifke mit veur ollu. Hai was nait bie les. Veur psaamlverske opzeggen haar e gain siever.
Doar kon Meester niks van moaken. Reken en toal zat vol fouten en bie veurlezen dee e niks aans as stöttern. t Was Moeke aal opvalen. Piet was orreg stil veur zien doun. Gain spreuken, biebelteksten of aander drokte. Veurlezen van scheurkalender wol nait en t bladje zulf huifd`e nait bewoaren. Hai zat veul veur zok oet te dreumen. En nou was e zoaterdag ook nog joareg. Dat zol t wel weden. Zoaterdag overdag femilie en Moeke haar aal zegd om jonges soavends mor te vroagen. t Nije jonkje mos ook mor kommen. Toun Moeke van buurvraauw heurde datter ook n wichtje was, mos dij ook mor mitkommen. Piet haar ja ook nog twij zuskes.

Mitnander kwammen ze tougelieks aan. Toun ‘Hoas’ achterdeur binnenbounderde, stoekte dizze haalverwege. Der klonk n grode plons en iezelk jaustern. Toun z’om houk van deur keken, lag Piet ien zien blode gat noast tobbe. Hai stond net n soeterge zaipraand om t lief vòt te bounen. Zuskes haren noamelk aal ien tob zeten en Piet was t lèste. Piet haar laanger waark as aans. Moeke was der vot bie. Elkenain mor gaauw ien hoes en Piet zol zo kommen. n Zetje loater pakte Piet orreg rood om kop kedoos oet. Lego, dinky toy autoos, ‘Negerhut van Oom Tom’ en van Liesje ‘Arendsoog en Witte Veder’, n cowboybouk. t Was orreg noflek en ze haren plezaaier. Sjoelen, n roadspul en ezeltje prik. Piets Moeke haar t stoer om boudel aan proat te holden. Zag dat Piet verbilderd was. Pa nikde aal n moal noar heur, hai haar t wel zain. Haalf tien werd elk mit n puutje slik deur Piet zien ollu noar hoes brocht. Toun ze weerom kwamen, lag Piet aal ien bèr. Nog even lezen. Moeke streek hom deur t hoar. “Spannend “ vroug ze ? “Arendsoog” ? Beneden haar Pa vast n klókje ienschonken en zat veur zok oet te stoaren.
“Veur die ook nij, nee toch?” vroug Moeke.
Hai stìnde: “Hou bedoulst” ?