Nij volkslied Westerketier

Geert Moatjes zit as vanolds bij de keukentoavel. Hij het t schriefblok veur zuk liggen, balpen dernoast, reservebalpen doar weer noast. En ok nog n gewoon Bruynzeelpotlood, HB. Der zitten dikke vollen ien Geert zien veurheufd, dat komt van t prakkezeren. Geert het n plak kregen ien e kemizzie “Westerkwartier Plus”. Doar het Harmke höm veur aanmeld. t Is de bedoelen dat t Westerketier wat meer opstöt wordt ien e vaart der volkeren (dat bennen Harmke heur woorden…), dat der wat meer aan e weg timmerd wordt, dat dizze regio zuk wat beter ien t licht zet. Der moet wat uut t stro zet worden en Geert is ien e subkemizzie C2 ploatst, kulturele aktiviteiten met n link noar de meziek. Die ‘link’ begreep e eerst niet zo goed, mor Harmke het m dudelk moakt dat t met meziek te moaken hebben moet. “Goa veur mien part mor n nij volkslied veur t Westerketier moaken, as jim mor wat doen gijt!”
Doar zit e dan. n Nij volkslied…. Die kan e niet zo mor uut e mouw schudden. Hij het ok nog n pooske de radio derbij aan had, mor dat leverde al hielemoal niks op. Joa, saggerijn en pien ien e kop… Nou, loat e mor es begunnen. Ien ding wiet e wel, hij gijt dit nooit weer doen, ien zo’n kemizzie zitten goan. “Nooit meer doen” zingt m aal deur de kop hen, “nooit meer doen”…. Doar kan e vanzölf ok “Westerketier’ van moaken, veur t refrein:
“Wèsterketier (2, 3, 4…)
Wèsterketier (2, 3, 4..)… Mor hoe moet e nou verder? Beetje meer varioatsie kan gien kwoad: “Mooiste streek hier is t Westerketier!” Geert glimt. Dat stijt doch mor even keureg op pepier schreven, met zien sundagse Parker Jotter, zunder opschrift. Geert perbeert zachtjes te zingen, beetje nunernd. Wacht, eerst even wat drinken, van dat opbedenken het e dörst kregen. Doch mor n biertje, ok al is t aan e vroege kaant? Veuruut dan mor! Der liggen nog wat blikjes ien e koelkast, die moeten ok op. Aans bennen ze zo over tied….
Kent e nog n aner verske woarop e deurborduren kan? t Moet goed ien t geheur liggen, de Westerketierders bennen ja niet apmoal zulke zangers as Gerd Sennema en Geert Zijlstra, t moet niet aal te moeilek worden. Aans doen ze gien mond meer open, zitten ze allenneg mor wat schieterg te laggen. Hoe zit dat met dat Franse verske, met die Engelse titel over die vlinder, die “Butterfly”? Zol e…. kom op, aan de slag!
“Westerketier, mien Westerketier!” (dat moet kunnen, dat sprongetje van 3 noar 4 lettergrepen, en ‘mien’ as bindmiddel). “Moarum doar en Noordhörn hier!” Ja, t lukt, nou deurgoan! Geert nemt nog n slok uut t blikje, boerket van enthousiasme en schrieft: “Westerketier, mooi Westerketier, geef me nog mor n potje bier!” Geweldeg! Nou ja, t riemt…. Der zit tegenswoordeg aal minder bier ien n blikje, leeg! Hij stommelt vannijs noar e koelkast en pakt der nog ien. As t blikje open trekt, grijmt e, op t toavelkleed dat Harmke van heur opoe kregen het, bij heur trouwen, n eeuwegheid leden. Hij verslikt zuk, mor dan is e der weer kloar veur. Tied om t uut te perberen. Wiet je wat? Hij moakt zien eigen podium, dat geft n echter, n eerliekser beeld. Geert klimt op e stoel en met t blikje ien e haand, begunt e:
“Westerketier! Wès…..”
De keukendeur gijt met n klap open, doar stijt Harmke, t plastic regenkapke nog op e kop. Geert as n standbeeld op e stoel, ien haand ien e lucht met t blikje, d’aander met t schriefblok, zien mond woagenwied open. Hij was zo met zien gedachten bij de Westerketierpromotie, hij het Harmke hiel niet heurd. “Zörgt jim even veur n zachte landing? En niet vergeten, even n doekje over mien nije keukenstoel. Jim zal wel gien voeten veegd hebben veurdat jim aan e veurstelling begon…”