Neijoarsmörn

De Here zegene u en behoede U… t luutje jong keek tussen ooghoartjes noar domie. Hail eem! t Mog joa nait om ogen hailemoal open te doun. Moar dit was joa moar n schietgebedje en kerk ging joa zowat oet. Domie har arms omhoog en wuifde n beetje… net als Jezus op de wolken in de kinderbiebel. Dat was t mooiste ploatje in Biebel…

Straks gaauw noar hoes tou. Der kwam n bult viside, want Moeke zee dat dei haile emmer mit euliebollen op mos. Verdikke, Jansje, zien nichtje, zol ook wel kommen. Mos e weer “Pabbe en Moeke” speulen en den gaf zai hom n smok, zomoar op de mond… harrejakkes, vies heur! Moar grode minsen deden dat altied as ze traauwd waren, zee Jansje. Doar kregen ze kiender van. Hai wos nou al dat e nait traauwen ging, net als pastoor van de roomse kerke. Zien Opa mit de sik har hom verteld dat pastoor gain kinder wol hebben omdat dei hom van t waark oafhoalden.

Hai har ook n Opa zunder sik. Dei was veurig jaor dood goan en lag op toafel in n haile mooie kist. Opa zee niks meer tegen hom dou e deur t roampje van kist gluurde. Moar Opa har hom best zain, want hai har zien brille nog op. Hai keek kwoad, net as dou e nog leefde. Moeke har hom verteld dat dat van zien kerk kwam, woar je altied hail ernstig mossen kieken. Hai was wel ains in dei kerk west. De domie doar preekte twei uur en zongen de psalms zo langzoam zongen dat der gain enne aan kwam. Nee, doar kwam e nait weer. Jansje en heur pa en moe gingen ook noar dei kerk.

Kareltje dee ogen nog n beetje verder dicht. Kiek nou toch ains, domie vloog inains van preekstoul oaf. Domie was ook joa hoast n engel, en dei konnen ook ja vlaigen. Moeke har hom verteld dat der s nachts engeltje bie zien berre zat. Dei bewoarde hom der veur dat e nait dood ging net als Opa. En hai plaste ook nooit meer in berre, dat har e ook aan dei engel te danken.

De Here doe zijn aanschijn over u lichten… Erregek, domie vloog al bie eurgelpiepen en de wiede mouwen van zien zwaarte jurk gingen op en neer as vleugels van n grode vogel. As e nou moar nait op kop tegen t eurgel aanknapte…

En geve u vrede… Kareltje dee ogen langzoam open en domie zakte weer terogge op preekstoul.

Noast Moeke laip e noar hoes. Pabbe was dioaken en mos centen tellen. Moeke laip haard want ze mos veur koffie zeurgen. Hai kon heur zowat nait biehollen en mopperde: loop ie moar veuroet, man, dat is ja gain doun! Hai douwde zien vuustjes in zien jekkertje en speide op stroat. Dat dee Opa mit sikke ook altied as e wat achter koezen har. Foei Kareltje, zee Moeke, dat mag toch nait, bist ja n grode viezerik. &en; is Opa ook ja n viezerik,” zee Kareltje, “want dei dut dat ook ja altied…”

Thoes mossen ze wachten op de familie van de aandere kerk en dat zol nog wel n poar uur duurn. Hai ging gauw nog eem mit zien traaintje speulen, veurdat Jansje kwam. Gelukkig kwam Pabbe ook al gaauw thoes… dei mos hom mit de rails helpen.

Gestommel bie veurdeure. Doar was de andere familie al. Jansje stoof direct op hom oaf. Nou mos e direct traain in deuze doun want aans vernailde ze de haile boudel. “Wie goan ‘vader en moeder’ speuln,” zee Jansje boazig. Kareltje zee: “ik pas wel op om mit die te traauwen, want twei geloven op ain kussen, doar slept de duuvel tussen.” Dat har e van Opa heurt. Jansje keek hom verbaldereerd an. Snapte natuurlik nait woar e t over har.

Kareltje en Jansje mochten eerst bie olluu in veurkoamer zitten. Elk kregen ze n scheuteltje euliebollen mit witte strooisuuker. Man, wat was dat lekker! Pabbe, oom Kees en Opa hadden al gaauw de sigoaren aan en even later kon je de rook en de stilte wel snieden. Want wat was der te proaten as je nait noar de zulfde kerk gingen? Opa zee inains, mit n beetje n trillertje in zien stem: “ik hoop dat we in t neie joar LAIF veur mekander maggen wezen, want doar komt het in t leven van ieder christen toch moar op aan”. Oom Kees zat al t puntje van stoul, dat zat ja hailemoal nait goud wat ol man doar zee. Moar opa’s troanende ogen dwongen hom tot stilte…

n Zetje loater mossen Kareltje en Jansje in achterkoamer speulen. Schoefdeuren gingen dicht. Wat wost speulen, zee Jansje, zeker weer verstoppertje. Moar t was net of Kareltje Opa nog heurde. “Nee,” zee Kareltje, “ik wol wel ains weer ‘vader en moeder’ speulen, moar ik wil nait snoetjeknoffeln, as t dat moar waist!”