n Röt hoane…
n Koppel hounder
en vanzulfs ook n hoane…
n Echte!
Wat muik e zok drôk,
wat n gebounder!
Haar aale hennechies
goud onder doem
mor wat aarger was…
ook mensken wazzen nait zeef
As ze in buurt kwamen
kwam e hail slim op dreef…
Sums muik e t oareg gek…
wol e buren nait in toene zain
sprong ze op nek, zo ook vrouw Boer
en pikde heur stief in t hoar.
Wat n misselke hoane,
hou gemain!
Ik draai hom n loer…
“k Zel hom slachten”, zee ons voar
“den is t gedonder van de boane
komt t mit de buren
ook vast weer veur mekoar…”
Zo zegd, zo doan
Ain hoal mit t mes…
en dood was d’hoan!
“Hai ruste in vrede…!”
zee ons voar voldoan.
