n Peerd

Het zel zo omtou 1896 west wezen toun mien grootvoar op vrijersvouten west was noar mien grootmouer.
Hai mos lopens noar hoes so as ien dij tied gewoon was.

Mien grootmouer woonde ien Oskerd en hai mos in de buurt van Kannes noar zien boas woar hai in dainst was.
Het was n hail duustere nacht en der was ook nog n hail dikke mist, konnen gain haand veur ogen zain.

Nait so hail wied van Kannes, vlak veur til over Botterdaip bie t ôl tolhoeske, zag grootvoar n schim veur zuch, boven op brug, hai schrok, wel te begriepen, hai docht dat t n peerd was, mor toun der ook nog geluden te heuren waren, was t hailemoal vremd.

Wat zol dat toch wezen hai duurfde nait wieder goan en draaide der mot wat om tou op n ofstaand.
Het haile geval bleef op ain stee. Moar hai mos noar hoes, den moar ais kieken, hai was haildoal verboast want wat zag hai doar?

Het was ôl Derk, dij lag te ronken achter in hondekaar, vast zo doen as n kraai en omdat hij achterien lag kon hond nait wieder op brug en kiepte kaar en hond hing ien lucht.
Leek dat nait net n peerd?

Hai mouk ôl Derk wakker en huilp om de brug of en zo kon e zien weg vervolgen en grootvoar kon noar hoes.