n Oordail

Veureg joar binnen wie verhuusd noar n aander stee. t Wol nait langer, doar was d’haile femilie t over aineg. Mien ol heer waarkt in schiften bie AVEBE op Troapelknoal, hai haar al n poar joar sloapbehuifte deur t doagelks lewaai van n noaber. n Aargernis veur mien moeke was t gebölk van n rouphoorn, mien bruiertje lag elke nacht wakker van n sliepschieve en ik wuir vaals op twij Jack Russels.
Op t heden wonen wie sikkom n joar op stand. t Grunnegs is inwizzeld veur t Pekelder Hollands, op t terras staait n loungebaanke, d’ol heer dragt in ainen n schier pak, de Lidl is ruild veur Albert Heijn en elke zotterdag moakt moeke d’auto schier. Aanders zegd: wie hebben ons rondom aanpaast aan in ons stroade gangboar gedrag.
Der is nog moar ain ding woar k mie aan aarger: de twij swaarvers. n Jongkerel mout zok nait aargern, dat wait elkenaine. n Jongkerel mout der in vegen op schoul, vrijdag- en zotterdagsoavends in n kroug hangen en op zundag d’haile dag doeneg dreumen over nuvere wichter. Mor k wil vree in de stroade en omreden dat ik endelk op stand woon, wil k gain swaarvers in d’omgeven.
Ik begun mit de kerel. Hai is n joar of fatteg, hai het n broengeel poeteg gezichte en swaart laank hoar. Hai dragt n jazze van n bekend Duuts maark, n grode wiede boksem, n rode pedde, gele klompen, in de linkerhaand n tazze van dAldi en in de rechterhaand n breekiezer.

Din zien vraauw, meschien is t n vrundin, dat heb k nog nait uutviezeld. Ze lopt muilek, aaltied n meter of vaar achter heur kerel. Op t heufd dragt ze n wollen pole, n klaaine brille hangt schaif op de neuze, om de scholders het ze n blaauw klaid en in baaide haanden bongeln twij gruine sloapzakken.
Sumtieds kom k de kerel allaint tegen. Din ridt e op n fietse, aaltied over de stoebe, dicht bie dhoezen langes. Hai het aaltied n aander fietse. d’Aine moal is t n doamesfietse van nog gain twinteg euro, d’aander moal is t n dure fietse van Gazelle. Mor de leste tied zai k hom op n rostege fietse mit grode widde tazzen van Santibri. Hai ridt aaltied langzoam en vaalt net nait dele. Hai slentert en trapt stoands op de pendoalen. Onder zien rode pedde gloepen zien ogen begereg deur de roamen. Sums stopt e bie n auto of bie n plof. Hai zugt ales, ales van weerde wat e bruken kin. Soam mit mien ol heer binnen wie hom wel es achternoa reden, tot wied in n aander omgeven. Hai wos dat wie hom aan t beloeren waren en hai doagde ons uut.
In de schoulvekansies en elke zotterdag bin k aan t waark bie n vrund van mien voader. As k om n uur of haalf negen smörns op mien fietse noar t waark rie, zai k de swaarvers regelmoateg bie n kovvieshop op de stoebe zitten. D’aigender van de shop bekikt d’handel in de tazze van Aldi, en summege bullen van weerde worden verpatst veur twij joints van sikkom tien centimeter laank. De swaarvers groalen, deur de zuide swoare wolke van genot zain ze mie verdwienen in de wiedte. De kerel ropt mie wat noa en swaait mit zien breekiezer in de locht en de vraauw laagt mie uut.
De leste weke is t remouerg bie ons in de stroade: uut de schuurtjes verdwienen veul fietsen. Meschien binnen t de swaarvers wel.
Drij uur snaachts. In t duuster zit mien ol heer te wachten op t klontern van de gele klompen, t roateln van rostege kedde en t geruzzel van n tazze van d’Aldi. De kiekkaaste staait aan, t geluud staait uut. Op t schaarm, op n baanke van schoabeleer, ligt n schiere vraauw zunder klaaier mit n mobieltje te speulen. Pabbe pebaaiert de vervelens en de sloap uut d’ogen te wrieven. t Lokt nait. d’Òfstandsbedainen glidt uut n haand en mietert mit n haarde klap op de stainen vlouer. Hoast op t zulfde mement vaalt ter n deure van n auto in t slöt. Kèl runt mien ol heer noar boeten. In de gloud van n lanteern, om en bie datteg meter vanòf ons stee op stand, staait n widde plietsieauto. Twij snötoapen zitten op dachterbaank: t is jonkvolk van mien aigen leeftied.
n Weke loater. De fietsen binnen terogge, de stroade slept weer rusteg. Op de veurtoene is mien ol heer krödde aan t schovveln. Ik zit op mien sloapkoamer en kiek noar boeten. Veur t huus lopt n spoorwieke. Aan d’overkaande van de wieke, op n hòlten baanke, pafken de twij swaarvers n sjèkkie. Ze groeten mien voader, pabbe stekt n haand in de locht en swaait terogge. Ik kiek noar de swaarvers. Noast de kerel staait tegen de baanke n swaarde wandelstok.
Van n òfstand liekt t persies op n breekiezer.
De vraauw is aan t rommeln in de plestiek tazze.
De tazze van Aldi vaalt dele, d’haile handel mietert deruut. In t dreuge gruine gras liggen vaar bouken, n wotterpiebe, n pude tebak, twij widde handouken, n stok zaip en n vlèzze wotter. Ik loer de koamer in t rond. Op de toavel staait n pladde nijmoodse kiekkaaste, op de vlouer noast n stoule van stuutsiekoor ligt n nije MP3-speuler, t gruine led-laampie van de Playstation knippert. Ik kiek nog es goud noar mien dure bullen. Ik kin noar schoule en kaizen veur n toukomst: woarschienlek haren de swaarvers gain keuze. t Laifst wil k miezulf n diedel veur de kop geven. As n blind peerd bin k in de bekende koele mieterd.
Mien oordail over n aander is te radjes west!

(Twijde prieswinnoar bie de Grunneger Schriefwedstried 2012 in de kategorie Proza 13 t/m 17 joar)