n Nat Oepke

Oflopen zummer was n schiere, waarme zummer. Haren zes weken vrij en k haar mit kammeroadskes ofsproken om bie mekoar te sloapen. Mor eerste week waren der gain ofsproaken en zo nam moeke ons ale mirroagen mit noar Aimshoaven. Konnen doar ja goud bie t strandje swimmen, zandkestelen baauwen enzo. Zo ook de twijde dag; buurwichtje en -jonkje konnen schier mit, want moeke kon vief kiender mitnemen. Buurwichtje haar net as ik aal n swimdiplomoa, mor bruier en buurjonkje nait; jongste bruierke was drij, dus doar mos moeke op pazen. Wie vertrokken om ain uur. n Haile pakkelarrie ien oraanje Golf, zo as n tas mit speulspullen: n baal, schepkes en emmerkes, aander tas mit etendrinken en wat slik, daarde tas mit dreuge schone handdouken.
Wie mozzen apmoal n tas mitslepen diek over, want moeke haar heur handen al vol aan heur aigen pakkelarrie. Zai haar n klapstoul, n ol klaid, verrekieker, fototoustel en n soort “ongelukkentaske”, woar schoon wodder, plaaisters en n witte buusdouk ien zaten. Ook mos zai ja op leutje bruierke pazen.
Wie waren aal rap oetkled en stoven op t wodder òf, bruier en buurjonkje wollen aan t groaven. Noa ketaaierke kwamen wie weer op t strandje, moeke haar zuch aal ienstalleerd: klaid op grond mit bruierke der op, handdouken op rug- en aarmleunens van stoul, zo veur t griepen. Op houken van klaid stonden de tazzen, tegen t votwaaien. k Wol even wat oet klaaiertas pakken, toun moeke raip: “Oprötten, vot, vot, vies baist, hest handdouken nat piest!”
Hai, hai, hai, moeke stoof overènd en keek om zuch tou, om te zain woar dij dekselse hond wel nait vandoan kommen was en wel aigender wel nait weden zol. En joa heur, doar laipen n laiverd en n laifke mit n hondenraim zunder hond!

Moeke vroug: “Is dij hond van joe?”
Zai antwoorden: “Joa.”
Moeke: “Hai mout hier aan lien vaast, lopen ja schoapen, waiten ie dat nait of hemmen ie bordje nait lezen”? t Stel: “Onze hond wil nait aan raim, gaait e aal mor blavven.”
Moeke: “Nou hier mout t wel en joen boxer het hoast ale handdouken nat piest, dat kin k nait waarderen!”
Moekes ogen leken wel vuurbalen, zo kwoad keek zai. t Stel: “Nou sorry, kinnen wie ja niks aan doun.”
Moeke: “Joawel, vaastbienden en vaast loaten!” Moeke kon der ook ja niks meer aan doun, handdouken waren aal natpiest en zai smeet ze aan kaant. Gelukkeg haar zai nog drij dreuge schone over. t Stel zöcht n plekje wieder op, mor aander femilies doar keken heur vot, zai waren nait welkom. Toun ging t stel mor n loopke doun om westeleke pier hin; t volk aan t strandje en diek hil t stel goud ien de goaten. Mien moeke ook. Toun t stel weer bie t strandje kwam, gingen zai mor over diek hin en vot waren zai.

Dit verhoal is ook opnomen ien bundel ‘Katjewìnst op t Hogelaand’ (2014)