n Koartenhuuske

Somtieds vaalt joen wereld as zo ain huuske boeten joen schuld om in n elkaander. Zowat gebeurde ons joaren leden in dizze tied van t joar; donkere doagen veur Midwinter.
Aal joaren gingen wie noar Bremen om wat mit te moaken van de Duutse kaarstgewoontes. De maart mit zien gebrukelke vreterij en n glaske waarme wien vinden wie ook nait te versmoaden. Dat joar gingen mien schoonolders mit in onze spaalternije auto.
Hen ging t aal goud, ook in de mooie binnenstad haren wie soam n gloepensgoie dag.
Mor toun begon t gedonder in de gloazen. Op t grode stadsparkeerterraain zagen wie dat de roeten van de auto aansloagen waren. Wie dochten dat t zeker n beetje vroren har den t was wel wat kold.Toun aal t nije spul achter in de auto lag, dee mien man klep dicht. Booing!!!!!!!! n Klap van jewelste! Achterroet en zieroet aan rechterkaant waren der in honderddoezend stokjes oetsprongen. Omstaanders mainden: “Ze binnen insloagen!”
Zo zaten wie op loate oavond bie de Bremer plietsies. Doar wer aal regeld en doan, dìn t gaf grode trubbels. De mit telefoon beriekte verzekernsagent gaf de road de auto as t eefkes kon wel mit te nemen noar hoes en hom nait achter te loaten. Mien schoonolders (aal op leeftied) konnen dus nait mit weerom.
Laang leve de betoalcheques van dij tied. Wie kochten traainkoartjes veur d’aandere dag en wezen heur woar de traain noar Grunnen vertrok op t hoofdstation van Bremen. Ook wer n hotelkoamer regeld mit eten veur d’aankommende dag. Wie dochten dat t nou wel goud kommen zol.
Mit n baaident gingen wie in open auto op weg noar hoes.Ondertussen was t weer minder worden, haarde wind en regen. De rit was stoer en gain poelegrap. Hail loat in nacht hebben wie bie grenscontrole van Schanze( dij was der toun nog) ons kinder aan liene kregen en tougelieks konnen wie eefkes biekommen. Waarmte en n kopke kovvie holpen doar aal bie. Aanderdoags ging t weer mis Aal wel thoeskwamen, mien schoonolders nait. De mìnsen van t hotel gaven ons deur dat t goud goan was en dat ze gezond en veer op tied deur oetgoan waren.
Wat nou ! Mien snoarske haar t gewoon nait meer. Ze zag heur olders aal in de Wezer drieven.
Joa, der gebeuren zoveul roare dingen in dizze tied.
Loat in de oavend kwam endelk bericht. Pa en moe waren boven wotter.
Wat was der gebeurd?
Ze waren op t station in de verkeerde train stapt. t Haar nog minder oflopen kìnd, dìn zai kwamen in Emden terecht, woar traain nait wiederging. Ze haren ook veul wieder vot aanland wezen kìnd. Hier hail gelukkeg d’ellèn op en haren wie nofleke Kaarstdoagen mit veul oet te stokseln.