n Knipoog en Mandarijnen…
Al is t al weer n tiedje leden, toch denk ik voak nog an de joaren, dat wie mit ons gezinnechie aan d raante van Scheemde in t veld woonden.
Vanoet t centrum mozzen wie wel verhoezen, dou discotheek The Corner noast ons de deuren opende! Sjonge, wat n lewaai! Vanoaf dij tied was sloapen meer overdag den s nachts n gewoonte worden.
Op d bandrecorder kon ik zo de muziek opnemen!
Boeten Scheemde haren wie al n moal of wat n òl hoeske zain an d Hoanebietersloane en op n gegeven moment zee k tegen de vraauw: ‘Wie goan n endje lopen’.
Toch ais oetvogeln, docht ik of dat steegie te koop is…
Zo zegd, zo doan.
Dou wie d boudel van dichtbie bekeken en achter t hoes struunden, kwam òl buurman De Gries aanlopen. Hai was nijschiereg, wat of wie doar te zuiken haren?
‘Och, zomor wat kieken. Zol der wel n nije op maggen?’
‘Dat wait ik nait, mor ie kennen inlichtens kriegen bie Buseman.’
Gelukkeg haar mien vraauw vanoaf heur geboorte in t veld woont in Nij Scheemde en haar ze -noa eerst wat sputterderij- toch wel intresse in mien plan!
‘Doe hest aait wat! Mor ja, nog joaren noast dat helse keboal wonen is ook ja niks!’
Wie wuir n t ains en dat dee mie deugd!
Op noar Buseman… De aigenoars wazzen femilie van hom en noa laank over en weer bellen en proaten, kon k t stee n joar loater, op noam kriegen.
Dou kwam t echte waark! Gemainte wol nait zo as ik en ik nait zo as gemainte!
Ik wol op t midden van de kochte vattien rou baauwen, mor zai wollen, da k op de fundeminten van t ol hoeske bouwde!
k Zel joe n laank verhoal bespoaren… ik kreeg veur tachteg persent mien zin en net veur de kerst in zeuvenzeuventeg konnen wie ons nije stee betrekken.
De eerste nacht gain oge dicht doan… konnen van de stilte nait sloapen!
Mor as luttje kinder zo blied, dat wie van t lewaai oaf wazzen!
Al gauw kreeg we deur, dat der hail wat vogels rond t hoes wazzen. Prachteg!
Elke mörgen luipen de fazanten over d loane t veld in.
Wiefkes (n stok of tiene) veurop en even loater de mannechies.
Zai kwamen oet de hoge bomen, veur an d loane.
Aine der van kreupelde en dat was in onze ogen ‘opoe’. Zai het nog joaren de roete lopen, en achternoa heb ik voak docht: dij hevve te old inschat!
Wieders veul muskes, roodborstjes, merels, liesters, kraaien, oksters…
k Heb zo’n datteg soorten teld! Ook holtdoeven vanzulfs en… spechten!
Soavends op t terras heurden wie ze voak hoamern! Klop, klop, klop!
Op n dag, soavends rond zeuven uur kom ik aanfietsen en staait vraauw mie op te wachten… Vinger veur de mond. Moust doar ais kieken!
In boom boven sloot zaten drij oelen… Dou ik stoan bleef en noar heur keek, deden twije n oge open en geliek weer dicht. n Knipoog, zeg mor!!
k Haar t idee, dat ze zok wel vaileg vuilden en dat dee mie goud!
Omdat ik roemte zat haar, heb k ook nog wat hokken baauwd veur wat hounder en doarnoast n viever an legd veur eenden.
k Haar t idee opvat om Grunneger Maiwgies te kweken en k vond kwakereenden en Mandarijnen ook wel wat om te hebben.
De hounder en de kwakereenden was gain probleem!
Mor de Mandarijneenden wazzen schienboar van n hogere soort?
t Eerste nuske, drij jongen… Alle drije gingen dood!
‘Moust even noar Kloas Nijland in Nij Scheemde goan’, was goie road van mien moat Maarten. ‘Dij het zien haile leven al vogels had, ook eenden! Dij ken die wel perzies zeggen van hou of wat’.
Maarten haar geliek. Dou ik Nijland t probleem veurlegde was t votdoadelk: ‘Joa, dat probleem ken ik. As der genogt tiekjes in locht vlaigen, is t gain probleem. Doar happen zai op. Mor as dij der nait bennen wordt t n probleem!’
Wat ik oeit oetvogeld heb, is meel op d veren streuen. Zai perbaaiern den, dat der oaf te hoalen. k Heb der ook wel ais hounderkukentjes bie zet. Dij vreten wel oet zok zulfs… en d eendjes kieken dat den oaf!’
t Joar der op, haar k bie twij wiefkes vaaier jongen!
Inmiddels haar k hier en doar al keken, of der in mien omgeven aine was, dij n klokke haar te bruien… Gain aine!
Den mor n puutje meel hoalen en kieken, of dat de deurslag geven ken.
Gelokkeg zat dat joar de locht vol vlaigjes en was k t meel nait neudeg!
Tot mien grode verboazen zwommen ze n poar doage loater apmoal al in d viever! Ik ruip mien vraauw omdat k wol, dat zai der ook van genieten kon!
Zegt ze inains: ‘Pak tou! Zai verzoepen!’
En inderdoad, zai zwommen nait meer mor zakten noar de bodem…!
‘Verrek, hou ken dat den? Zai kennen toch zwemmen?’ docht ik.
‘Ja, mor t wotter is nou nog veuls te kold! Doar bennen zai ja nait op berekend!’
Inderdoad! Dou ik mit opstreupte maauwen de jonkies der oet haar, wazzen zai meer dood as levend!
Wikkeld in handdouken op radiator, kwam t leven der endelk weer in…!
‘Verduld! Hebben ze genogt te vreten, heb je dit! k Haar ja noeit docht, dat n eend verzoepen kon!’
Noa n poar joar gelok, heb k ze vot doan. t Bleek dat rötten op eendestront oaf kommen!
‘Hest vast n sloot in de buurt?’ opperde Kloas.
‘Joa, vlak achter t hoes. Op n anderhaalf meter van viever!’
‘Den dou ze mor vot! Rötten kommen aingoal trogge!’
t Was nait aans! Mor t muide mie slim!
n Joar eerder haar k mien kwakers ook al vot brocht. Dat op aandringen van mien dochter… Zai wuiren rebels, as der wat bie heur in de buurt kwam en veuraal s nachts. Ons dochter kon der den nait van sloapen en gaf aan, dat as ik ze nait vot dee, zai vertrekken zol!
k Was der wel n beetje sneu onder, mor gelokkeg kreeg k der dat veurjoar n kameroadje bie! n Klain vogeltje mit n schier rood borstke.
Hai wupde op t onderenne van mien schop en elke bod as k der n spoa grond oet mieterde, zat hai der op kop in om de wurms te pakken!
In eerst instantie docht ik an n roodborstje, mor dat kon aigenlieks nait… Hai was dikker en nait schichteg!
Soavends t vogelbouk der bie… Was t n grasmus! Haar k nooit van heurd!
De Hoanebietersloane, n prachteg stee…
Inmiddels zitten wie al weer vieftien joar boven Jumbo (eerst C-1000) en ook doar is t goud toeven, al zain wie doar minder vogels en meer mensken.
Ook nait verkeerd, mor wel n reden om zo nou en den even -mit ogen dicht- trogge te goan en vannijs te genieten van aal dat mooie gevederte!
