n Geluk bie n ongeluk
As t weer der noar is, wil vraauw noar ons caravan. Nait om haile dag in zunne te liggen of zowat, mor zai wil fietsen. Nou wait elkenain zo stoareg aan wel, dat ik nait zo’n fietser bin, mor ja, allain zitten is ook niks, dus fiets ik mor mit. Veul laiver zat ik in schare wat te lezen of te puzzeln. “Elk zien meug, zee zeug, geef mie moar n beer.” Ik mout tougeven, der binnen hier in Drinte meroakels mooie fietspoaden en soms kom je de vrumdste vogels tegen….
Zo peddelden wie òflopen hemelvoartsmiddag goudgemutst deur de dreven, dou vraauw opins zee: “k Heur n hoog gepiep, t komt dunkt mie oet dien fietse.” “Din haar ik dat ook heuren mouten”, zee ik. Zelst wel n vogeltje heurd hebben.” “t Komt oet dien fietse…en doe worst n beetje doof!”
Hai, dat kwam haard aan, omreden dat je nait groag tougeven dat j’older worden en dat der hier en doar wel es wat mankemnten de kop opsteken….
Ik inkasseerde de aanval manmoudeg en zee, dat ik dörst begon te kriegen. “Joa”, zee ze, “loat we gunder bie dat baankje mor even stoppen. Zelst ook al wel weer peerdmui wezen.”
Wat kin ze t toch laif zeggen, docht ik… Wie zetten fietsen tegen n boom aan en namen ons n pakje drinken oet tazze. “Och och”, zuchtte vraauw,…”wat is de noatuur toch mooi, vindst ook nait?” “Geliek hest”, zee ik, onnerwiel ik twij luudruchtege wichter noakeek, dij ons net veurbie fietst waren.
Dou wie oetrust waren, gong t wieder, mor even loater kwam t fietspad inains oet op n zaandloane en nog loater wör t nog gekker en kwamen wie oet in n moorachteg veld. t Pad gong wieder over n soort holten vlonder….op poaltjes.
“Ha”, zee vraauw, “hier kin we wel weer fietsen”. Zai stapde weer op…en veurdat k heur woarschaauwen kon, was t al te loat…. Vlonder was zo n 60 cm. braid en ston zo’ n 50 cm boven t moor.
k Zag t aankommen…. Vraauw zat op zoadel, mor zwaaide as n doene kerel hìnneweer, schoot as n broenvis van vlonder en… dukelde t moeras in….mit fietse boven op zok!
t Was even doodstil, dou kwam der n benaauwde stem: ”Help mie….!” Ik kwam in aksie…gong deur de knijen, greep de fietse, trok dij op dreuge, greep dou heur haand en trok heur oet de bragel.! Pas dou luit ik mie goan…Ik stikte biekaant van t lachen. t Was ook zo lachwekkend… zai zag der oet as n zwien dij zok in modder wossen haar….
Zai keek mie voel aan, mor haar opains niks meer te koop! “Hest die zeer doan?”, vruig ik. ”Och man”, zee ze,”dat vaalt wel tou… .mor zo kin ik mie ja naargens vertonen !” “Ach, dat is t aargste nait”, zee ik, “dreugst bie dit weer hail vlog weer op.” k Mos nog wel even gnivveln….
“t Liekt mie verstandeg, dat wie vlonder nou mor even lopend òfgoan, dochst ook nait?” Noa n poar honderd meter kwam vlonder oet op n normoal fietspad.
“En nou mor wieder”, zee ik. “Ik kin nait wieder”, zee vraauw, “Ik bin baange, dat k kette deròf heb!”
“Aha”, zee ik, “din kwam dat gepiep toch van dien fietse.” Zai zee niks. “Loat mie mor ais kieken”, zee ik…. “Kinstoe dat moaken? ”, zee ze dou en keek mie doarbie zo twievelachteg aan, dat ik zee: “Dat zel dunkt mie wel lukken!” Ik zette fietse op kop en gong aan t waark. Op dat moment kwam der van aander kaante n keurege meneer aanrieden. Hai zag dat ik drok dounde was, stapte òf en vruig : “Hebt u problemen? Kan ik behulpzaam zijn?”
Nou is zo n vroag in eerste instantsie vanzulf hail socioal, mor om nou tou te geven dat je zo n kluske nait zulf opknappen kinnen, is n twijde! Dus zee ik: “Vraauw het kette der òf, mor…nee ik red mie wel meneer, bedaankt veur t aanbod!…Kette zit der zo weer om.” “Gelukkig”, zee meneer, ”nou dan wens ik u nog een plezierige dag toe. Hai stapte op en verdween in vèrte….
“Man, man”, zee vraauw, “dat was nog es n behulpzoame man, vindst nait? Zo ain kom je nait zo voak tegen” Op dat moment luip mie gaale goud over! “Wat dochst din van dizze meneer hier?”, zee ik, onnerwiel k heur mien smerege aarms en haanden zain luit en t swait mie van kop òf luip!
“Wat dochst woarom ik die toundertied nomen heb?”, zee ze gemain laggend. Zai kwam op mie òf, greep mie bie wangen en gaf mie n doetje op mien swaiterge kop, stödde mie op zied, zette in ain slag fietse weer op roadens en zee: “En nou op hoes aan. k Heb nog wat lekkers veur die in de koelkaast stoan!”
Ik bleef hailendaal sproakeloos achter! Wat hebben oldere minsen toch waaineg woorden neudeg veur de kommenekoatsie. Hou din ook, mien dag kon nait meer kepot. k Greep mien stuur, sprong op zoadel en peddelde achter heur aan.
