Moeke
moeke mos der aaltied wezen,
aal doage, ook bie nacht.
mos dokter en verpleegster wezen,
want dat wuir van heur verwacht.
smörgens was ze n uur aan t roupen,
veur dat elk van bèrre was.
zulf ais n uurtje langer sloapen,
kwam nait in heur kroam te pas.
appels stelen, deurtje bellen,
joa, veur aal ons kaddekwoad.
speulde voader veur ons rechter,
moar moeke was ons avvekoat.
moeke, woar binnen mien schone sokken,
mout vanoavend ja noar t wicht.
kwam je snachts weer om drij uur binnen,
moeke haar nog gain oge dicht.
zundoagsmörgens kwammen de kinder,
t huuske leek den meer n kefee.
moeke was der veur de kovvie,
en doar was ze mit tevree.
zai verdaint n golden medailje,
moar ze wordt nog meer beloond,
as de kinder nait vergeten,
woar of moeke nou nog woont.
