Missen en ófschaaid nemen
Woarom is missen en ófschaaid nemen zo stoer woarom nou en nait loater, loater was ook vroug genog wést.
De gedachte van toun en t waarme gevuil is vot, lege gedachten noar de toukomst, woar gemis ien tied en ien gedachten bie oans binnen.
Pien nait oans vrund is en oet zuch ien troanen aan de momenten van eer, dou het goud was en zunder end leek te weden.
Nou vuilen wie de onmacht en waiten dat strieden het verlust van het weden van eerder.
Niks meer kinnen doun niks meer kinnen redden, woorden gain beriek meer hebben en stil verdwienen.
Wél nemd het besloet om dit vot te nemen van ain zo goud en onmisboar, versloagen en leeg blieven wie achter.
Woarom ófschaaid woarom nou, nou ‘Doe’ het zo verdaint hest hier te weden, loater word t dudelk woarom dit mos, as wie oans weerom zain.
