Mien oomke Jan
Jan van tan Annie was n dikke kurendriever, dij aaltied laag aan t gat hangen har. Niks was hom te dol. In inhoalerstied sprong e van kare in noastliggende wieke, omreden dat hai t zo meroakels hait har. Dat e eerst weer op hoes aan mos om dreuge klaaier aan te trekken, nam e schienboar veur laif. Dat e t ovrege volk mit zien fiebeldekwinten van t waark huil, kwam bliekboar in zien bolle hazzens nait op.
Dou Jan veur de zoveulste moal mit zwoare koeskillen oet bèrre kwam, was bie hom de görde goar.
Kreeg zoch oet naaikörfie van de vraauw n stok naaigoaren. Knuterde dat zo goud en kwoad as t ging om koeze, knupte aan aander kaande n dikke stain. Luip mit haile zwikkie achterom en smeet staine over zwieneschure. Bedoulen was dik in odder, mor t rezeltoat wat minder. In stee dat dij vermaledijde koeze der achteraan zaailde, brak t taauw. Koeze zat n bedie lözzer en stain vluig deur de locht en nam n paan in loop mit. Swienen wazzen kompleet oet stuur en gierden veur t voaderlaand vot. Wat oomke der toun zo aal oetkroamde, kwam in haile biebel vervast nait veur.
Tan Annie kwam op zien gereer en t keboal oet t achterhoes vlaigen en dou ze zag wat heur kerel nou weer ommaans had har, kon zie heur lagen nait bedwingen, wat oomke Jan nog aalsmor kwoader muik. Pannen rabbelden dat t n oard har. Der haren makkelk nog n bult meer in gruzelminten goan wezen.
Jan wer mitnomen hin hoes, woar e noa n heldre tegen de piene en nog aine veur de smoak, noa wat wriggelderij dij koeze oet zien vreetschure kreeg. Of e leergeld betoald het, woag ik te betwieveln. Dij babbelguchies zellen wel in zien genen zeten hebben.
