Mien Grunneger laand
Mien laand, ik mag die zo geern lieden,
mit wiede verten, n landschop mit verzin.
Dat geft mie oam, zodat ik leven kin.
Lopend of mit fiets kin ik mie din verblieden.
Rust en roemte binnen hier nog veur handen,
aal komt ter aal meer nijbaauw bie.
n doalders plekje is t veur mie
Gainain krigt kaans dat oet mien haart te branden.
Dit laand, t doagt mie oet aan ale kanten
om te beschrieven, hou goud of t mie voldut.
t Wonen en waarken, dat het veur mie zien nut,
mien laand, mit aal zien golden randen.
De rechte woorden vienden, dat vaalt nait tou,
k heb t perbaaierd, k hoop dat joe t verstoan.
Grunnen is mien stee, doar wil k geern bestoan,
dat geft mie vree en t geft mie moud veur nou.
