Mien Drentse Petrieshond
In t duuster woakend zag ik allenneg nog
t widde streepke op dien kop
wös k dat dien laive broene ogen
– as altied –
benijd noar mie keken
ogen van de jacht
achter eenden en hoazen aan
ogen dij kinder zöchden
dou ze t hoes oetgöngen
ogen veur t loate roam
stönst mie bliede op te wachten
mit die was t hoes nooit kold
en begunde elke nije mörn kwispelnd as eerste dag
mor in t lest was t doan mit droaven en joagen
wuist nich meer dreven deur wilde geuren
t heue veurstoan veurgoud veurbie
en in t ínne mös k die droagen
dizze nacht was t doan
k heb die nog aaid en doekt
bie die legen en doezend dinksels docht
dij hest aalmoal mitnomen noar aiwege jachtvelden
veur kaggel ligt bloots nog n kold vachtke
boetenkaande is bleven
mor binnenkaande is vertrokken
in draf verswinst achter hoge eske
n wit streepke bie t Ol Daip
t is stil in hoes, doodstil
bist vot mor nog nooit zo dicht bie mie west
