Mie dunkt,
zol de wereld er nait aans oet zain
as men geleuft in de goudhaid van de mins
en nait bie veurboat al oordaild
al is n inkeling z’n haarte is van stain
nait ains kent z’n grens
en zunder het te waiten d’r zo overhin zailt,
dij kraabt zug noatied achter de oren
ondeugd oetvreten mos nait zo wezen
achterblieven den ook daipe sporen
dij den van t gezichte binnen of te lezen,
vret gain mins wat oet en staait laiver model
blift d’r waineg over om te proaten
nait in kwoadschiks, loat stoan goudschiks
en het zò n saaie boudel aan t worden is
leef dien leven en speul dien spel
roddels blieven, ze doun ons nait verloaten
het hèt gain weerde en t zegt ook niks
achterof zit men d’r noast en hebben t mis,
dou veural wast nait kenst loaten
n weg in te sloan dij dien haarte is ingeven
al is t ook over de wonderliekste wegen
al gaauw krigst den in de goaten
dat d’r meer luu zo stoan in t leven
en bist bie leutjen ook nait meer verlegen,
t ken gain kwoad aan mekoar te dinken
t paast in t riegje en dut die nait schoaden
en om te leuven in t goudhaid van de mins
wast oeit van hoesoet hest mit kregen
dou hieraan gerust wat aandacht schenken
zowel mit woord n as mit doaden
en tòch bepoalt elk spontoan z’n aigen grens
bie t goan over de wonderliekste wegen.
