Lutje lamke

Lutje lamke,
op ‘t gruin kampke,
kikt nijsgiereg om zok hin,

zo verwonderd, overdonderd,
of e ‘t nait begriepen kin.

Oogkes knippend, stittje wippend,
staait e do ar in ‘t gruine gras,

zaacht en molleg, wit en wolleg,
of ‘t n speulgoudbaistje was.

Mor den wupt e, en den hupt e,
ale pootjes van de grond,

vlug en vrolek, speuls en olek, ‘t haile gruine kampke rond!