Londen Tonic

“Hou laank?!”, schraauwde Geert vergrèld.
“Vief doagen mor”, zee Rika beknepen.
Geert schudde mit kop. “Wie hebben ja net drij week vekansie had!”, zee e.
“Joa”, snaauwde Rika “dou heb “k drij week op n zummerstoultje achter t hoes zeten, want doe wolst nait vot”.
“Ik bin aal doagen van hoes”, zee Geert. “Als ik vekansie heb, wil ik nait meer van stee motten”.
Geert trok zien neus op en ging op baank zitten.
“Aal doagen van hoes!”, sputterde Rika en zie ging vlak veur om stoan. “Vergeet dien voetballen en viskerij nait mit te tellen, laiverd! Ik bin altied toes! Muren kommen op mie oaf. En mor poetsen, wassen en eten koken. Ik veeg die nog net nait de kont oaf, Geert!”

Geert ging stoan en begon deur koamer te iesberen. Hai haar zien handen daip in de buutzen van boksem drukt. “Mooi stukje”, snoof e. “Ik mor aarbaiden en mevraauw aan de kletter. Vrouger luip je n heule dag te diedeldaantjen in Assen, nou motten de doames vlaigen en in n hotel”.
Bie t woord hotel, haar Geert zien kop evenpies hìn en weer doan as of e löszat.
Rika haar t had. Zie kwakte t bladje van t raaisburo op toavel. Ze was der met Aaltje west smiddoags om zok te loaten informeren over n poar doagen Londen. t Was mor n uurtje vlaigen. Mit boot en traain waren ze n heule dag kwiet.
Rika wol geern n mol kieken woar prinses Diana woont haar. Dat wicht was ja zo alderbedruifdst aan heur ènde kommen. En t hoes van keunegin Elisabeth, dij wol ze ook wel ais zain. Dij was vast nait aal doagen aan t haistern.

Rika was noar boven goan. Geert zat mit n laank gezicht kaaske te kieken. Voetbal. Wat aans. Rika pakte heur handwaarken der bie. Zie was mit n quilt begonnen. Een sprei van abmoal leutje stukjes stof dij je aanmekoar naaien mossen. Rika haar der veul oaventuur aan. Geert haar der minnetjes noar keken.
“Dee mien moeke ok,” haar e allain mor zegt. “Vlak noa oorlog”.
Lamstroal, docht Rika en drukte vraid droat deur t gat van naald.

“Most gewoon góan!, zee Aaltje. “Wat denk e wel nait”.
Rika ruierde in heur kovvie. Geert was loat op bèr komen en dou Rika weer over Londen begonnen was haar e heur tousnaauwt, “Schai mie der over oet”.
De rest van naacht haar Rika noar zien gesnurk luustern motten.
“Kom op!”, zee Aaltje. “Drink dien kovvie op! Wie goan noar t raaisburo. Vief doagen! Woar heb we t over!”.

Drijketaaier loater stonden Rika en Aaltje weer boeten. Zie haren n reservering doan en n aanbetoaling. Rika haar hailendaal gain zin om noar hoes te goan.
“Ik goa mit die mit”, zee Aaltje. “Ais kieken hou t din wordt”.

“Wát heb je doan?!”. Geert zat withait in zien stoul. “Wat vindt Lambert aigenlieks van aal dizze fratsen!”, en hai keek stoens noar Aaltje.
“Dij gunt mie dat”, zee Aaltje mit n oetstreken gezicht.
“Din is e gek”, zee Geert en knipte televiezie op n aander kanoal. Nou, joe doun joen best mor, wichter. Mie heur je der nait meer over. Mor je zörgen zulf mor dat je op Eelde komen”.
“Schiphol, Geert”, zee Rika, “Schiphol”, en zie knipoogde noar Aaltje.

Geert was in de weken doarnoa wat bietrokken. Hai was nou eerder bezörgd dan dat e frantereg was. “Heuveul euro most aigenlieks mit hebben aan buutssìnten?”, vruig Geert.
“Doe boekaauw!”, zee Rika. “Zie hebben doar ponden e”.
Rika was heul week al dròk in de weer wèst mit t inpakken van kovver. Zie haar Geert in loop van week veur vief doagen eterij mokt. t Zat in vraizer. Hai hufde t zok allain nog mor evenpies op te snittern.

Op grode dag was Aaltje om zeuven uur veurrieden komen. Rika haar kovver oavend te veur in gaang zet mit haandtas der boven op.
“Denk om kètener, Geert!”, ruip ze om tou. “Hai mot mörgenvroug om haalf acht bie wèg stoan! En vergeet smörgens nait dien eten oet vraizer te leggen anders is t om nommerdag nait deu!”.
Geert knikte wat.
“Nou moi, laiverd!”, zee Rika en gaf Geert n dikke smok.
Geert bleef in deur ston zwaaien.

t Ritje in auto noar Schiphol was gezelleg. Aaltje en Rika waren dudelk in vekansiestemming en zaten mit te bèlken mit meziek op radio. Rika’s kovver paasde der nait meer bie in kovverbak. Hai lag op achterbaank. Op Schiphol luip t op rolletjes. Zie waren in n ommezain kovvers kwiet en langs paspoortcontrole komen. Zie haren nog n uur om rond te kieken en kovvie te drinken.
“Mit n moorkop!”, reerde Rika, “wie hebben ja vekansie!”.
En zie genoten van t mìnsenkieken.

“Vlaigen is geweldig”, zee Rika dou ze wat wit wegtrokken vouten weer aan grond haar. “Mor wat gait dat ja haard as je lucht ingoan”. Rika ston der nog van te trillen. Zie hufden ok aal nait laank op kovvers te wachten.
Aaltje en Rika waren mit metro noar hotel goan. Alles verluip opperbèst. Hotel was nait wiet van metrostation en zie haren wichter n mooie koamer geven mit oetzicht op n leutje paarkje. Zie trokken kovvers leeg, stopten klaaier in kast, trokken zich om en wandelden noar t Hyde Park.
“Doar wil ik geern as eerste ìn, Aaltje!”, haar Rika zegt. “Doar woar Diana woont het!”.
t Paleis was meroakels mooi en zie struunden der een uur of twij rond. Doarna gingen ze mit metro deur noar Buckingham Palace, t hoes van keunegin.
“Mooi optrekje!”, zee Rika toun ze bie t hek stonden. “Mor wat n roamen om schoon te holden!”.
Wichter vernuverden zok aldernoast goud dij vief doagen. Zie gingen meer dan ains winkelen, beklommen de Tower Bridge en aten elk mörgen witte bonen en spek op nuchtern moag! Wat toch roar dat je doar thoes nait aan denken mossen?!

Op leste oavend zaten Aaltje en Rika in n pub dij ze eerste oavend vlak om houk bie hotel ontdekt haren. Je konden der as vraauw rustig zitten. Aaltje haar heur veur n daarde moal n gin en tonic ophoald.
“Londen Tonic Toedeloe”, gabbelde Rika en doekte mit Aaaltje’s scholder.
“Worst mie nait doen he?”, zee Aaltje.
Rika kon allain nog mor laggen.

Mor nou was t gebeurt. Kovvers mossen weer inpakt. Terugraais verluip net zo makkelk as hìnraais. Om acht uur soavends haar Aaltje Rika bie deur oafzet.

Dou Rika t pad opkwam zag ze kètener tegen schuurtjemuur aan ston. Dij haar stoepraand nait zain. Rika zag twij pizzadeuzen, n puut mit bakjes van Chinees, n serie patatbakjes en lege bier-blikjes bovenop in bak liggen. Klep wol aal nait meer dicht. Mit n vergrèlde kop dook Rika in vraizer in schuur. Doar lagen alle vief moaltjes nog net zo as Rika ze hìnlegt haar. In keuken was aanrecht òfloaden mit kopkes en bordjes. Lepel- en vörkbak was schier leeg.
In koamer lag Geert op baank te sloapen. Hai haar nog altied dezulfde trui aan as dou Rika weggoan was. Der ston n volle aaskebak te stinken op toavel; Lambert was wèst.

“Geert!”, ruip Rika kwoad en Geert stoof van baank in t ìn. Rika ston schraaiven noader dìn t laggen. Zie mos sloeken en kon allain nog flustern: “Ik ben weer thoes.”