Lichtjes

Doar mout je wel hingoan pa, haren baaide wichter vot zegd, dou e heur circulaire lezen loaten haar. t Ging over reünie van Openboare Schoul, in t dörp woar e geboren en opgruid was. Hai haar t eerst van zok ofschoven. Wéér d’r allain op of, hai haar der gain zin aan.

Dou was e touvalleg op Groot Maart n ol schoulkammeroad tegen t lief lopen. Ze haren kanner in joaren nait zain, mor de herkennen was der vot west. t Gesprek was al gaauw op reünie kommen. Most wel kommen, haar zien schoulkammeroad zegd. Kemizzie het n goud program op poten zet en kommen vast en zeker ook n bult oet dien klas. Hai haar zok overhoalen loaten en aanderdoags haar e aanmeldingsformulier votstuurd en t geld overmoakt.

Op de grode dag ree e al vroug van hoes, want op tied kommen zat nou ainmaol in zien oard. t Was n mooie septemberdag en lucht was helder. t Ree der mooi over. Hai haar n blied gevuil over zok dou e zien ol dörp binnen ree. Der wazzen al n bult minsen bie pad, zag e wel en aan alles was te zain, dat ter wat biezunders te doun was. Hai kon auto makkeld kwiet en even loater luip e grode schuur van Doornbos in, woar t feest hollen wör. Schuur was mooi versierd, der was n toneel moakt en was niks aan spoard om boudel gezelleg te moaken. Ain van kemizzieleden kwam op hom of en gaf hom n haand. Hail gewoon, net of ze n kanner guster nog zain haren. Hai was thoes.

Zoal was zó indaild, dat je vot zain konnen woar je zitten mozzen, ale leeftiedsgroepen bienkander. Hai zöchde zok n stee op en trof vot n stuk of wat van zien klasgenoten. Ie binnen old worren, ging t deur hom hin, mor zai zollen t zulfde wel van hom denken.

Dou wör e op scholder tikt. Dag Siemon, heurde hai en dou e zok omdraaide keek e in t gezicht van Jannie Schreuder. Verdold, ze haar nog aaltied lichtjes in ogen, dij z ook al haar dou ze bie hom in klas zat. Jannie, zien eerste wichtje. Vieftien joar wazzen ze west. Hai was op weg noar hoes dou e heur tegenkwam. Hai was in gedachten west. Joa, woar denken jonges aan as ze vieftien binnen. Bist aan t dubbeltjes zuiken, haar ze vroagd en ze haar laagd, zo as zai allain mor lagen kon. Nait eelsk, mor gewoon bliede. En net of ze t ofsproken haren, luipen ze schoulloan in en in n houkje van schoul bleven ze stoan. En doar was t begund…

Hai haar aarms om heur tousloagen en haar heur smokt. Hai haar hail dicht tegen heur aanstoan en der was n waarm gevuil deur hom hingoan, woar e ainlieks gain road mit wos. t Was mooi bleven, ook dou ze langer vrijd haren. Hail aans as dij onnure proat van zien schoulkammeroaden. Dat aander paasde ook nait bie Jannie. Man, och man, wat was e toch wies mit heur west. Dij week haren ze kanner ale oavends trovven en t was mooi bleven. En dou was t doan west.

Jannie heur pa haar n nije boan woaraarns in Drinthe en ze wazzen verhoesd. Leste oavond haar e nait waiten wat e zeggen mos. t Was nait te begriepen dat t nait zo deur goan kon. t Was ja zo mooi… Schrief mor gaauw haar Jannie nog zegd en dou was ze oet zien leven verswonnen. t Was der nait van kommen. Hai haar heur adres nait en as je vieftien binnen vergeet je gaauw.

Nou ja, vergeten ? Hai haar nog voak ais aan heur docht en din zag e altied heur ogen veur zok mit dij lichtjes…. Hai was n joar of wat loater oet t dörp wegtrokken, omdat e in Stad n betrekken kriegen kon. Dou zien ollu nog leefden was e nog geregeld in t dörp west, loater kwam ter hoast nait meer van. Dinie was op zien weg kommen en ze wazzen traauwd. Dinie, n goud wicht, dij hom twij gezonde dochters geven haar. Dinie, dij genog haar aan heur hoeshollen en heur kinder. Joa, n goud wicht, mor ze haar gain lichtjes in ogen. Achtnfattig was ze, dou ze over muideghaid begon te kloagen en nog gain joar loater was ze weg. Hai haar zok nog meer as veurtied op zien waark gooid en hai haar t red. Dou Dinie zaik was, haar e aal n bult hoeswaark doan, hai was nait onhandeg en mit ainmoal in de week hulp kon e t wel aan. Hai haar ook gain hekel aan koken, kon t ook wel, mor dat allain eten, doar kon e nait aan winnen…

En doar ston ze veur hom, Jannie, zien eerste wichtje. Ze haar nog dezulfde rode wangen, dezulfde laive mond en din dij lichtjes in ogen. Vanzulf, ze was ook older worden, kreeg ook aal wat gries hoar, mor wieder was ze nog gewoon Jannie. Op dat moment glee alles rondom hom vot en was zai der allain mor.

t Was net of e t zulfde waarme gevuil kreeg as dou in dat houkje bie schoul. Ze pruiten en ze pruiten en t was of de joaren weggleden. Jannie woonde nog aaltied in Drinthe. Heur man was twij joar leden oet tied kommen en ze haar gain kinder. k Mag nait kloagen, zee Jannie. k Heb n bult vriendinnen, k heb veul hobby’s, k woon der mooi, k raais veul, mor dat altied allain eten, doar kin k nooit aan winnen… En dou zee ze der achteraan: Hest nooit schreven hé, en ze laagde, zo as zai allain mor lagen kon. k Haar gain adres zee e en hai heurde zulf hou onecht dat klonk. Dou kwam der n schoulvriendin van Jannie op heur tou en was t contact vot.

Dag ging as in n dreum veurbie. Ain van zien olle klasgenoten druig veur, der was meziek, in zien olle schoul wör n film draaid van joaren heerwoarts en t was aalmoal even mooi. Bie t eten zat Jannie schuun tegenover hom. As ze kanner aankeken, kreeg e n waarm gevuil over zok en aalvot zag e dij lichtjes. s Middags luip e mit n poar klasgenoten t dörp nog even deur. Hail wat winkels oet zien jeugd wazzen der nait meer en der was n bult veraanderd. Dou ze weer in feestschuur kwammen, keek e vot even of e Jannie nog zag, mor ze was aal vot. Nait laank doarnoa ging hai ook weer op hoes of, hai haar n gevuil over zok dat hom bliede muik.

Kerstdoagen vuilen dat joar op zoaterdag en zundag. s Wonsdags zat e om vief uur achter n borreltje mit n hail voldoan gevuil. Dönderdoags en vrijdoags nam e n poar snipperdoagen op. t Was slim drok west op de zoak en hai was n beetje ofdraaid. Hai miemerde wat veur zok oet en docht aan Kerstdoagen dij veur deur stonnen. Baaide wichter haren hom vroagd om te kommen, mor hai haar t ofwezen. Ze mainden t goud, ze wazzen ook altied zo hartelk as wat, mor zai haren heur aigen hoeshollen mit roezege kinder en hai wol even tot rust kommen. In ainmoal gingen zien gedachten weerom noar dij mooie september- dag, noar de reünie. Hai huil t portret veur n dag dij der dij dag moakt was van n stuk of wat klazzen.

Joa, doar ston ze, Jannie. Vot veuraan en vanzulf, ze laagde. Hai haar liest ook nog mit noamen en adressen en Jannie ston doar ook bie. Hai zag heur telefoonnummer en veur e der zulf aarg in haar, was e al aan t draaien. Ze nam vot op. Mit Siemon, zee e zaacht. t Was even stil aan aander kaant van lien en dou zee Jannie: Siemon, wat fijn dast belst. k Heb vannacht nog aan die docht. k Kon nait sloapen en k kreeg van alles bie de kop. En dou docht ik aan dij fijne dag in september. Mor wat dou ik aal te kletsen, woar belst veur? Eh… nou ja… zo mor. Siemon, woar belst veur? Hai heurde heur lagen. Och, nou ja, t is misschain n roare vroag, mor wat dust mit Kerstdoagen? Om die de woarhaid te zeggen, k zol baaide doagen noar mien schoonzuster, mor dij is zaik worren en nou blief ik thoes. Jannie, vinst t roar dat ik miezulf nuig?

k Wil die geern nog ais weerzain en ik ben ook allain mit de feestdoagen. Jong, wat moakst mie doar bliede mit. Doe bist van haarten welkom en k verheug mie der op. k Goa geern even lekker aan t kokseln. En ze zee der vot achteraan: en nou goa k ook n kerstboom hoalen en dou der n bult lichtjes in. Ik kom eerste Kerstdag op tied, zee Siemon, want k mag nait geern in donker rieden. Kist mie nait te vroug kommen, zee Jannie. Wie moaken der n mooie laange dag van.

t Klonk hail noatuurlek, hail gewoon. Hai wos op t zulfde ogenblik dat ze n beetje ston te lagen. Ze pruiten nog even deur en dou e hoorn der oplegde, was t net of alles lichter worren was. In gedachten drukte hai knop van radio in en op ‘t zulfde moment heurde hai n kinderkoor “Stille Nacht” zingen, t mooiste Kerstlaid wat ter was.

Hai luit alles nog even goud bezinken, mor hai kon t gezicht van Jannie en heur stem nait oet zien gedachten kriegen. Dou wos e wel hail zeker, dat t ook veur ain van viefenvieftig meugelk was om n nij leven te begunnen. Want dat nije leven kwam der, dat vuilde hai. n Nij leven, mit zien eerste wichtje, mit dij heldere lichtjes in ogen…