Lek en Brek

Gezienus was noar groot zaikenhoes ien Stad west. Haar al hail laang last van dik toon had. Noagel was iengruid en dokter haar zegd dat e der mor beter even mit noar zaikenhoes kon. Veul haar e doar nait mit op had, mor wat mos dat mos en hai haar der slim veul last van. Kon sikkom nait meer ien stevels lopen en op slovven achter vij heer was ja ook niks weerd.
Zo was Geesje mit Gezienus noar zaikenhoes reden, haar hom der òfleverd en zegd dat zai hom wel weer ophoalen kwam as zai bosschoppen doan haar. Dat haar Gezienus dik ien order vonden, omreden zai haar zegd dat ze ook even bie sloager Van Dieken aan Damsterdaip aan goan zol om n peerworst te hoalen. Doar was e ja gek op. Vraauw was naauw vot of zuster, dij eerst wat muite haar om pampierboudel veur nkander te kriegen, haar hom al bie spezioalist brocht. Dij haar wat stoer noar Gezienus zien vouten keken en zegd dat t wel even pienlek worden kon en dat t mor t beste was as meneer even n roeske kreeg tiedens operoatsie en zo gebeurde t.
Dou Gezienus weer biekommen was, haar e maal opkeken, din ien stee van ain zaten der om baide vouten dikke swachtels. En gekste was dat ter niks om dik toon zat, doar t ja om ging. Dij stak frank en vrij noar boeten onder t verbaand vot.

Gezienus wis nait hou of e t haar, mor vouten deden wel overaal zeer, op dik toon noa!
Verpleegster zee dat ale oksterogen der schier oet kommen wazzen en dat dokter aander vout ook mor even doan haar nou e toch ainmoal bezeg west haar. Huifde hai loater ook nait nog n moal te kommen veur aander vout.
“Mor mien dik toon din?”, vruig Gezienus, ”Is mien dik toon din niks aan doan?”
“Nee, man”, zee zuster, ”Veur joen dik toon mout ie bie n aander dokter weden, dij zit even wieder op ien gaang. Dij dut niks aans as iengruide noagels opereren.”
En hou of Gezienus ook te keer goan was, iengruide noagel wer niks aan doan, doar mos e mor mit n nije ofsproak veur weerom kommen bie goie dokter. Dou e weer thoes was, kwam ol mìns der vot over tou om te vroagen hou of t goan was. Ie heurden ja leste tied zo veul dat ter verkeerd ging ien zaikenhoezen, dat zai der vot mor even op òf kommen was om te heuren. Eer Gezienus ook mor vertellen kon wat of ter apmoal mis goan was, haar ol mìns al wieder reveln doan en was zai mor noar zien vouten kieken bleven. Of e ook zain haar dat dokter fouten moakt had omreden der mishottjede dij ja zo veul, ston sikkom aal weken ien kraant, en dat zai der ja nait aan dinken mos dat zai heur jong doar ook toutamtaaierd haren. En zo haar t ol mins mor wieder reveld. En zai was mor noar zien vouten kieken bleven.
Tot Gezienus der flaauw van worden was en roupen haar. “Mins, kiek toch noar mien vouten. Din zain ie ja dat aal oksterogen vot binnen. Allain dik toon dut mie nog zeer, doar mou’k nog n moal mit hìn. Fouten moaken, zeg ie? k Zol nait waiten hou of lu doar wel nait bie kommen. Mouten ze votdoadelk mor noar goie ofdailen goan ien stee van n deur te vroug.”
Dag noaheer was ol minske bie Geesje kommen en haar zuk der over bekloagen doan dat t haildaal mis was mit heur. “k Bin baang da’k last van oaderverkaalken heb”, zee ze. “k Mainde ja hail wel dat Gezienus mit ingruide noagel noar zaikenhoes mos en nou bliekt dat e veur zien oksterogen hin west het. Nee, k moak mie dikke zörgen dat t mis gaait mit mie en k vuil mie aans nog zo goud.” Dou was ze begund te schraiven en Geesje het ter orreg tegen proaten mouten om moeke weer rusteg te kriegen.