Laamp vernijen
Der is mie guster n laamp stukgoan van t schemerlaamp ien koamer.
“Kinst d’r even n nije laamp iendraaien.”
Ien de meterkaast heb ik n hail rits laampkes as veurroad veur dit soort gevallen.
De juuste laamp vonden, op noar ploats delikt, bie t oetdraaien heb ik t glasbollechie ien haand en vitting zit der nog ien.
Dou ik de vitting der oet wol hoalen vergat ik dat stekker der nog ien zat, bie t aanroaken krieg ik n abbedoedas.
Moie, bie mie ging t licht aan asof ik n peune ien kont kreeg.
Mit twij swaarde vingertoppen kom ik der genoadeg oaf, en hartje het even n poar ekstroa sloagen moakt, door bien k ja helder van worden ien kop.
“Haast stekker der nait oet?”
“Nee, nait aan docht.”
“Hest die ook veur de kop smeert?, swaarde strepen zitten d’r nog, en dien ogen stoan wild ien kop.”
t Was ook best wel n haile belevenis, woar ik nait aal zeten heb in dij ogenblik.
‘Terogblik’. Ik stoa op raand van t zwembad en badjuf zegt, “Doek d’r mor ien”.
‘Ik duurf nait’, docht ik biemiezulf, as t net zo gaait as guster, plat op lief ien t wotter, haar t lief zo rood as n roboit.
“Doek mor, aarms en kop noar veuren”.
‘Joa, dat zeest net ook’, mor ik heb aans wat woar ik mie drôk om moak. Ik krieg n opdrokker en oet alle macht mok ik der van wat der van te mokken is, ain Olympische sprong ist nait worden, mor t klapde d’r goud ien.
Dat je ien n kört ommezain zoveul terog kieken kinnen. Mor bin groots op t rezeltoat, mit de waitenschop dat bie n aander moal in elksgevaal de stekker der eerst oet mot.
