Kuttekoven

Summege ploatsnoamen vergeet je nait gaauw. t Waar Kuttekoven. Gain stad, gain dörp, zulfs gain stibbe op de koarde. Nee, Kuttekoven. n Kaambe Vloamse klaaigrond mit in t midden n deurgoande weg. Links n huus, rechts n huus, n slachter, n bakker, en om t ploatje kompleet te kriegen, nog n huus. En in de bochte n Mariabeeld dij van ainzoamhaid rostege troanen grient. Zulfs de bomen schoamen zok veur t schieterge Kuttekoven en hangen miesderg veurover. De gruine veurjoarsbladjes blieven uut onvree in de knobbe. t Is op n zundagmiddeg in april dat k mien Peugeot der parkeer, noast n kwinde dij de noam Café Au Revoir dragt. Nog roem n uur veurdat de Ronde van Vloandern langes komt. k Stap t kefee binnen. t Is hoast drij uur. De kroug staait al gladvol. d’Uutboatster, ain meter zesteg, n schoet tot op de vlouer, slagt bier of heur leven der van òfhangt. Op d’haailege wielerdoagen willen d’Hollaanders groag bie de Belgen heuren.

Dus zeggen ze veur ain dag pintje tegen n vlèzze bier. En zeker en vast, terwiel dat t vast en zeker is. Au Revoir is de noam van t kefee, moar gainain wil vot goan. Hier wil elkenain blieven. Wachten. Stilstoan. De kiekkaaste koakelt. De Ronde van Vloandern noadert. t Echte spul mout nog begunnen. t Miezert. t Peloton trekt de jazzen nog ains goud tou. De renners binnen mit d’hazzens al bie de glidderge klinkers op de Koppenbaarg, d’eerste delloop van de dag.
Achter de gerdienen van t kefee ligt de weg, der is nog nait op fietst, de weg is nog nait taaisterd deur t rubber van de banden. Ik kiek deur t roam en zai de roggen van de supporters langs de weg. Regenjazzen. Lange, körde, beige, broene, swaarde, vieze, dij van de vraauwlu mit split, dij van de manlu mit buutsen. Alle heufden boven de regenjazzen kieken noar links. Asof in Kuttekoven n ploage van nekkramp rondwoart. Ik kiek op de klokke. As e op tied lopt, en woarom zol de klokke in Café Au Revoir nait op tied lopen, kommen de renners over n uur deur Kuttekoven broezen. n Uur. n Uur nog mor. n Uur veurdat de Ronde bie langes komt. Veul bezuikers van de kroug lopen noar buten, noar de raande van de weg. De kiekkaaste het n beeld mit twijhonderd dwoazen dij stoitern over n schietweg. k Zai bekinde shirts, sums n heufd onder n helm. Café Au Revoir wordt leger en leger. D’uuoatster geft mie n knipoge en zet n twijde vlèzze bier veur mie hin. Din lopt ze deur n klapdeure noar n aandere ruumte. Ik dink dat ze achter de kroug de woonderij het. Nog eefkes en ik bin allain mit heur. t Veuruutzicht om in n bèrre tegen heur waarme batterij aan te liggen komt oardeg kort bie. Moar wacht, drij ketaaier nog mor en de renners kommen. Doar mout ales veur wieken. Juchtern mit d’uutboatster van Café Au Revoir in ploatse dij Kuttekoven hait! Dat dou je joezulf toch nait aan op de dag van de Ronde van Vloandern. k Betoal d’uutboatster en birzel noar buten. In n dikke winterjazze verkroep ik mie tussen t volk. t Is kold. Wotterkold. Wielerkold. Verwacht in april tiedens de Ronde gain waarmte van de klaaigrond. Om mie hin stoan kerels mit de vouten te stampen.
Noast mie hoalt n vraauw mit n wielerpedde op heur heufd n worst uut n pude en begunt ter groapeg aan te knoagen. n Poar meter bie mie vandoan staait t drij riegen dik bie n man mit n radio. De kerel op de radio tettert oet stuur deur de luudspreker. Ainmoal in t joar dut Kuttekoven dertou. Ainmoal in t joar is t feest. Ainmoal in t joar is Kuttekoven op de kiekkaaste en op de radio. Kuttekoven is wereldnijs.
Doar is d’helikopter. t Geluud van de propeller bringt Kuttekoven in stoat van oorlog. Gele vlagen mit laiwen derop goan as bajonetten de locht in, spandouken verroaden de laifde veur n held. De minsen in Kuttekoven mietern as vouer veur n kanon op de weg. De fotogroaven kieken in de wiedte. Doar. Doar mouten de renners stoareg aan toch aankommen. Ain fotogroaf kikt noar mie. Hai nikt. Hai wil n ploatje schaiten. Hai gaait zien gang mor. Wie, t wielervolk, wie hemmen t te drok mit t rekken van de nekken. D’ helikopter hangt boven ons koppen, n vraauw mit n kind op d’aarm swaait omhoog noar de femilie. Motorrieders scheuren mit veul kaboal veurbie. Doar kommen ze, de renners. As n lange zuurstoale veraandert t peloton aaldeur van kleur en vörm. Vaarhonderd roadens lellen ons tou. Dit is sundoagse meziek. Doar kommen ze. Doar binnen ze.

Dat waren ze. t Is veurbie. t Is vergangen tied.
Dit waar Kuttekoven. k Zai nog prudde op de boksem van n achterbliever. Hai is kletterd. Hai zit schaif op zien fietse. Bie zien elleboge is d’hoed kepot. t Voel van de Ronde zit in de wond. Moar hai mout deur. Hai kin nait wachten. De Ronde van Vloandern wacht op gainaine. Café Au Revoir lopt weer vol. n Voader en zeun vroagen aan d’uutboatster of ze op de kiekkkaaste wazzen. d’Uutboat- ster het gainent zain. En heur kefee waar ook nait op de kiekkaaste. Veureg joar tiedens de Ronde ook al nait. Wie slampen bier. Wie dikkedakken. Wie bölken. Wie windjen. Wie worden waarm. Wie kieken noar de kiekkaaste, mor wie mizzen wat. n Kiekkaaste is nait echt, je zain ales en dat is aans. Nait ales zain is veul mooier. Wie, t wielervolk, wie fantezeren laiver over ons aigen wedstried. De daarde vlèzze bier is leeg. Mit n smok op heur waange neem k òfschaaid van d’uuuutboatster. Tot aander joar, laig ik. Heur goagel mit n poar taanden lagt mie vol verlangst tou. t Swait brekt mie aan ale kaanten uut. Hoasteg zuik ik d’uutgang van Café Au Revoir.
Doeneg rie k in mien Peugeot over de deurgoande weg. t Stee woar k stoan haar is verloaten. t Mariabeeld is stopt mit grienen. k Zai n koal landschop. n Kaambe Vloamse klaaigrond, links n huus, rechts n huus. Kuttekoven wordt weer langzoam Kuttekoven.