Krougholder en Daif
(noar n foabel van Aesopus)
n Daif huurde ais n koamer ien n haarbaarg en bleef doar n zetje om aan te kieken of e wat gappen kon om logies te betoalen. Dou e der n poar doagen lozaaierd haar en nog niks van zien goading vonden haar, zaag e krougholder mit n schiere nije jas aan veur haarbaarg zitten. Daif lait zuk ook deel en proatte wat mit hom. Dou t gesprek wat hottjede, gapte daif n moal slim en begon as n wolf te hoelen. Krougholder vroug woarom of hai zo bot hoelen dee. “Dat zel k die zeggen”, zee daif, “ Mor eerst mout ik die vroagen om mie bie klaaier vaast te holden, van aans rop ik dij ien stokken. k Wait nait meer wanneer of dat t begonnen is, mor aaid as k gap, krieg k zo’n aanval en begun k te hoelen. Meschain is t wel n straf veur onmizze dingen dij k vrouger doan heb of het t aalmoal n aandere oorzoak, mor wa’k wel wait, is dat as k veur daarde moal op rieg zo’n hoelaanval krieg, ik ien n wolf veraander en lu noar strödde vlaig.” Mit dat e dit zee, begon hai vannijs te gappen en te hoelen as n wolf. Krougholder leufde t verhoal en begon bunzelachteg te worden, ging stoan en wol der vandeur. Daif pakte hom stief bie nije jas vaast om hom tegen te holden. Hai smeekte krougholder hom stief bie klaaier vaast te holden, omreden dat hai aans zien aigen klaaier verroppen doun zol, as e bie daarde moal hoelen ien n wolf veraanderde.
Tougelieks begon e vannijs – dus veur daarde moal – te gappen en te hoelen. Krougholder, dij doodsbenaauwd was dat daif ien n wolf veraandern zol en hom den aanvallen zol, vrong zuk oet nije jas, dij daif nog aaid vast hil en benterde der van deur, kroug ien. Hai smeet deur achter zuk tou en dee as de ment grundel der op. Daif ging der mit jas van deur en kwam nait meer trug.
Ie mouten aal verhoalen nait leuven.
