Kovvieveziede
Veur in grode hal van t verzörgenshoes staait vraauw Smit mit heur grode tas
in haand.
As k bie heur stoan goa zeg k: ‘Goa je vot?’
‘Joa, mor hou waist doe dat?” Vraauw Smit veegt ais mit buusdouk om mond tou.
‘t Is ja wonsdag, din raaizen joe aaid noar joen ollu tou toch, kovvieveziede zeg
ie voak?’
Vraauw Smit lopt bie mie vot en is mie ja glad ontkommen. Tas is nou deur ain
of aander op n stoul deel zet worren. In ainmoal zugt zai mie weer stoan: ‘Doe ook vot?’ k Schudkop noar heur.
Heur tas staait weer op grond. Open ook nog wel. Wild is zai aan zuik, aal ligt hinter en twinter.
‘Binnen joe wat kwiet?’ vroag k heur.
‘Mien pon is vot, dij mout mit noar mien pa en moeke tou.’ k Help heur mor wat mit t zuiken, swait lopt ol van kop òf.
‘Zellen wie soam n kop kovvie drinken goan?’
‘Doe denkst toch wis nait dat k gek bin, mien pon is der ja nait.’ Dat is zo, dat haar k zulf ook ja oetfigelaaiern kind.
Mien waark wacht en k bin bezeg in rekreoatsiezoal. Aiglieks bin k vraauw Smit oet oog verloren. Zai is zo voak op pad noar heur pa en moeke. Dat is veur ons gain nijs. Aal doag wel. Snommerdoags zai k heur lopen in hal.
‘Zo, joe ook weer thoes?’ vroag k.
‘Hou weer thoes, bin k vot west din?’ Om vief uur gaait vraauw Smit aaid n stoetje eten, mit n aner kobbel lu van t hoes.
‘Hou is mit joen ollu?’ vroag k.
‘Joa man, k kon mit ain mitrieden, dij gong mit peerd en woagen op Slochter aan.’ ‘Dat is n end vot,’ zeg k.
Mit stoetje in mond en kees onner heur taanden was vraauw Smit lekker aan t kammeln, mit n verhoal woar ie gain kees van eten kinnen.
Boudel aan t oproemen van eterij, lopt vraauw Smit vol mit zenen hin en weer. ‘Binnen joe wat kwiet?’ vroag k.
‘Taande Trien zuik k, mien moeke zee dat dij hier touhil, en as mien moeke dat zegt is dat zo.’ Wie goan soam kieken op dij grode bord mit noamen, gain taande Trien.
‘Woont zai hier wel din, t kin wis ook in n aner hoes weden vanzulf.’
Doar haar vraauw Smit gain sekonde aan docht. Zo bringt vraauw Smit heur doagen deur. Sums en din spoor k ook nait, want rusteg mit heur proaten geft vree veur heur denk.
Aanderdoags speult haile film zok weer òf. k Duurf heur nait vroagen noar pon. Din zal ze wis tegen mie zeggen: ‘Bist doe dien pon kwiet, wat n slichtmuts bist doe ja.’ n Laif minsk dij verward heur leven leeft.
