Kop en haanden nooit zoaleghaid beloofd
Zai het mie nait bloots
veur de poelegrap en d’oardeghaid
op dizze onbestendege wereld zet –
schoof mie n bak op schoot
vol spruten: ‘Doppen!’
Dou boas mie aan kaande veegde
zat k nooit met lege haanden thuus
nooit mit n lege kop.
Kwamen aaltied woorden in mie op.
Dichten wil t beste
ast die nutteg moaken kinst.