Knoaldiek
t Licht is stoef bie mie
Moar t duuster holt t nog vast
Ik vuil de waarmte langzoam noadern
Toch binnen mie de haanden nog kold
Zo is mien leven dubbel as knoaldiek
Diek en t wotter van t knoal
De ain hef d’aander neudeg
Om te wezen woarveur t er is.
Nog nich zo laank leden
Binnen ze baaident mit haand groaven
Hail liek op t eerste oog
Moar as je d’r goud noar kieken
den zain joe ook wat speulen
Wat joe eerst zo strak tou leek
Hef aigenlieks heul veul kronkels
Wie zain t pas as wie d’r nich over hìn kieken
Den zain joe n plons van n snouk
Een pluk gele lissen
Mit dai aigen geur
En in walle van baarmsloot de brummels
n Ekster in d’ekkelboom
n Dampend peerd komt van overvér
dis kaante op
Het is oal Kroeze
vrundelke wedeman op wupkoare
mit piepe in mond
Woar hef hij al dai laange joaren van aineghaid
over docht?
t Licht is stoef bie mie
Moar t duuster holt t nog vast?
