Klysmoa
“Begun geliek mor mit dien dreum, Manon. k Main dien rippeterende dreum over dien pleegvoader.”
k Hang onderoet zakt in kroakstoule. Nait omda’k mie zo ontspannen vuil – doar is mien eerste sezzie bie psychioater Van Ossen nait noar wèst – mor ik bin doodmuide van de rit op mien tegenstroekelnde, roustege fietse. n Laaiblaauwe lucht muik da’k de sjars derin zette noar zien praktiek. De atmosfeer omsloot mie as n pak vedde watten. Het was al doagen smoreg. Nat van swait gooide’k mien fietse tegen de gevel. De hoge, braide deur zwoide zo gaauw lös as was k tien minuten te loat in stee van te vroug.
“k Heb dij smirrege poetjakker in mien dreum smoord mit n taauw, noada’k hom vanachtern besluip. Meer valt der aiglieks nait te vertèllen.”
Ik bin in t inde schoten mit baide handen op leunens. k Besef op t zulfde ogenblik da’k nogal onwilleg en òfwerend overkom.
“Ho, ho, loaten wie dien dreum nou even stabbe veur stabbe deurnemen en vertèl mie benoam ook wat ofstoe doarbie vuilst. Meschain kinst beter even op de canapé liggen goan,” wis de psych noar zien baank.
k Leg mie der bie dele. Harregat, vettege hoed! k Roek rens vèl! Wedden dat Van Ossen zien middagsloapke hier ook op dut? Tussen mien ooghoaren deur loer ik noar de braide bulldogkop an mien zied. Mien hulpverlainer het de vingertoppen van zien worstvingers tegenover mekoar zet. t Liekt mie tou of de man zok verheugt op n smeuiig verhoal. Toch besloet ik mit te waarken. Bie de psycholoog, dij mie aan de medesienen hebben wol en mie doarom noar dizze specialist verwees, het mie t herkaauwen en t verteren van mien onsmoakelke puberjoaren niks aans opsmeten as obstipoatzie.
Van Ossen is nou aan zet om mie n mentoale klysmoa te geven. Of hai doar de juuste persoon veur is? Ik heb zo mien twievels. k Loat mien oogleden zakken en begun vannijs:
“k Wait nait woar of ik mie persies bevind, mor ‘hai’ zit in het t halfduuster veur mie in stoul. Man kikt om en is verrast as e zugt wèl der bie hom binnenslopen is. Hai wil overènde kommen oet zien loie zörge. Mor ik stoa in n poar pazzen bie hom en geef de kirrel n krachtige drukker trug in stoul. Dan goa’k striedewieds op zien puntege knijen zitten.”
Ik neem n beste klók lucht en vervolg: “k Leun wat noar achtern om n spierwit koord oet mien buutse te trekken en hai grip onmiddelk noar mien borsten. Ik …, ik loat hom.
Het swait verschient votdoadelk op zien tane kop wanneer ik gaauw het koord om zien haals hensloag, en aansjor. Man begunt te housten, te hiemen en te spinhakken mit aarms en bainen. Ik pak de knuppen aan baide oetènden van het koord steveg in mien knoesten om de knup bovenop zien oadamsappel strakker en strakker te trekken.”
“Vertèl mie wat ofstoe vuilst, Manon.” Psych zien stem komt storend tussendeur.
“Niks. Ik vuil niks. Ja toch; k vuil mie groots. Groots da’k fysiek staark bin, berestaark!”
“Goa wieder.”
“Zien ogen begunnen oet te pulen en zien besloagen tonge komt dik noar
boetenzetten.” Dat smirrige stuk vlaais dat zok aaltied n weg zöchde tussen mien stief op mekoar klemde lippen. Hai kneep mien mond dan pienlek hard in n tuutje mit doem op d’aine wange en zien vingers op d’aandre wange zodat mien lippen wel wieken mozzen. Mor,.. mien tanden bleven op mekoar!
k Spreek de flaren herinnerns en gedachten die mien dreumverslag an de psych beglaiden nait oet. A’k mien kokhaalsneigen votsloken heb, goa’k wieder:
“Zien tentoakels graaien in het luchtledege en omklemmen den mien bovenaarms …
Opains verslapt zien greep.”
Mit aarms en bainen tougeliek kom ik lös van de baank as Donar zien hoamer deur de lucht slingert en k sper mien ogen open.
“Hai is dood!”
De psychioater schrikt ook, mor blift zwiegen. Hai recht zien rugge, ontspant zien scholders en bekikt mie naauwlettend, benaauwend laang.
Dan zègt e bedachtzoam: “k Wacht nog even mit t veurschrieven van medesienen Manon.
Het t die oplucht dast dien dreum daild hest?”
Ik nik, nait van zins widere oetleg te geven. Van Ossen zit op t verkeerde spoor as e maint dat de opluchten, dij bliekboar zichtboar over mie kommen is, an t dailen te wieten is.
Aaldeur as mien dreum onverwachts langs kwam, vuilde’k hetzulfde bie t wakker worden: n gevuil van gigantische vrijhaid en opluchten. De stainen op mien moag en kloet in mien haals wazzen dan even vot. Totda’k mie goud en wèl realiseerde dat het n dreum west was.
k Heur nait wat de specialist nog meer zègt, want der is zok onder mien schedeldak n bedènksel aan t vörmen dat bèlkt om aandacht.
“Veur vandoage ist wel genog. Volgende weke zulfde tied?”
Zien leste zinnen binnen mie welkom. Ik nik. k Griep mien opdracht veur kommende weke oet zien handen, pak mien spiekerjaske en stört mie noar boeten woar k de vrizze ozonlucht daip mien longen binnenzoeg. De dunderbui was kört mor heftig, net laang genog om lucht en kop te kloaren.
Ask weerom bin op mien studentenkoamer in Stad goa’k googelen op n zeilmoakerij in de buurt. Ik heb keur oet wel drij van dij zoaken. Doarnoa waark ik mien idee wieder oet.
De volgende dag gooi’k mien plan om. k Voar mit bus noar n zeilmoakerij in Delfziel, dat liekt mie bie noader inzain toch beter tou. Doar koop ik n moagdelk stuk ketoentaauw van 5 mm dik.
Op trugweg aachter in bus hoal ik t koord tou plastic puut oet en loat het deur mien handen speulen. k Lèg knuppen aan d’oetènden, opdat het mie nait oet handen schaiten zal as ik krachtzetten wil.
Over drij doagen mout t weden. Den het dij smirrege poetjakker zien veuls te körte detentie van anderhalf joar oetdaind.
Twijde pries Pervinzioale Schriefwedstried 2024
