Kloas en Sientje

Kloas en Sientje binnen twij kinder van sikkom 9 joar old. Ze wonen mit heur pabbe en moe op n boerenstee op sikkom twaalf kilometer van stad. Ze mouten elke dag n knap end fietsen om noar schoul te goan. Schoul staait in t dörp. Ze mouten over t fietspad langs t knoal en veurbie de badde kinnen ze den op de weg.

“Kloas, verdraaid Kloas, woar zitst toch, kom op, hier op an”, ruip moe onder aan trap. Ze wol dat Kloas n bosschop veur heur dee in t dörp. “Kloaoaoas, wel potverdikkie, hou wordt dat, rap”, ruip moe nog haarder. Moar Kloas kwam nait. Op letst ging moe trap moar op noar kinderkoamer. Ze dee deur open. Waist wat ze zag? Kloas lag op t lief op berre en was n bouk aan t lezen. En hai zong as n schorre kraai mit zien walk-man mit. Nou begreep moe woarom t jong nait reageert haar. Hai haar niks heurt. Moe stevelde op hom tou en tikde hom op scholder.

Kloas keek verboasd op en hai dee koptelefoon oaf. “Wat is der loos, moe?” vruig e. “Hest nait heurt dat ik mie de longen oet lief belkt heb? k Heb sikkom gain stem meer over”, zee moe. “Nee zee Kloas, hou mout ik nou heuren wat of der beneden gebeurt, as ik hier noar mien meziek lig te luustern met koptelefoon op. Din kin n mens toch niks heuren?”
“Nou ja”, zee moe. “Aiglieks hest wel geliek, moar ik wol vroagen of dat de meugelkhaid beston dat koptelefoon oaf ging en doe op fietse even noar t dörp gongst veur n bosschop. Ik mout beslist zolt en neutmuskoat hebben, en nog wat aander klain spul. Aans kinnen wie vanoavend t eten wel vergeten. Kiek ains hier, mien jong. Ik heb alles al op n braifke zet en in t zievakje van tazze heb ik tien euro doan.”

“Moar as ik nou ais gain zin heb en gewoon thuus blief lezen en meziek luustern, wat den,” zee Kloas. “Och” zee moe. “Das toch hail simpel. Den goa k zulf wel en eten wie mit zien drijen veul loater as normoal”. Kloas keek heur verwonderd aan. “Mainen ie den dat Sientje nait mit et?”, vruig hai.. “Oh joa”, zee moe. “Sientje et wel mit, moar den kenst doe lekker liggen blieven en meziek luustern een lezen en aal wat of die verder nog in t zin komt. Boetendes blifst doe hier den lekker in dien koamer en mörgenvroug kinst den weer omdele kommen. Vanoavend gain waarm eten en lekker op tied in berre. “Oooh” zee Kloas, mor meschain heb ik nou toch wel zin om noar t dörp te goan.”

“Dat is die te roaden ook kammeroad. En nou, hup, omdele, jas aan en op fietse. Vot wezen en noa de bosschoppen votdoadelk weer noar hoes kommen, is dat dudelk meneer?” vruig moe. “t Is mie totoal kloar, ik vlaig veur joe, tot joen orders, aal noar wens mevrouw?”, zee Kloas mit n lach in zien ogen en hai kwam bliksemsnel van berre oaf en vloog sikkom omdele.

Dou hai even loater op fietse zat op weg noar t dörp zag hai Sientje van d’aander kaant aankommen. Kloas was hailndaal vergeten dat Sientje bie n aander wicht oet heur klazze speult haar. Sientje vruig: “Woar gaist doe hîn”, dou ze bie n ander komm wazzen. “Ik mout veur moe op bosschop in t dörp. Gaist mit?” “Joa man, dou ik”, zee Sientje en ze draaide heur fiets om en mit heur twijen wazzen ze binnen de körtste keren in supermaarkt.

Dou ze de bosscoppn doan haren en Kloas betoald haar, reden ze noar hoes. Moe ston ze al in deur op te wachten. “Hest Sientje ook moar geliek ophoald?” vruig moe aan Kloas. Moar Sientje antwoordde: “Wie kwammen n kander tegen en dou was ik mitgoan op bosschop en nou binnen wie hier”. “Joa wiesneus, der scheelt mie niks aan mien ogen”, zee moe. Ik kon ja nait waiten of dat Kloas die ophoald haar of dast zulm al kommen wast.” “Nee, das woar”, zee Sientje. “Moar goud, ik was dus zulm al kommen en dou kwam ik Kloas tegen en dou bin ik mit hom mitgoan op bosschop en hier is alles wat ie op t lieske schreven hebben.” En Sientje gaf tazze aan moe.

De Kinder zetten heur fietsen in t schuur en ze sjouwden tazze mit in hoes. En t duurde moar eefkes en dou zatten ze aal drij in t keuken. Moe achter n bak kovvie en de baaide kinder haren n glas ranja mit n laange vinger der bie.