Kikkerbilletjes

Wa’k joe vertel is staarvenswoar gebeurd.

Dou nog gainain t zuk in d’kop huil kikkerbilletjes te eten, loat stoan dat ze dij veur n bult geld in n restaurant aten, haar ik z’al pruifd. Alewel dou nog raauw, mor k zel t van mien levensdoagen nooit vergeten.
In maai ’46 was k as leutje beudeltje van vief mit ollu en twij zuskes op veziede bie grootolden in Steem. Zuskes haren leeftied dat ze al zunder ollu boeten speulen moggen. Ik nog nait, k mos in hoes blieven.
Dou wichter noa n zetje weer in hoes kwamen, ruipen z’al bie deur: “Jopie w’hemmen wat lekkers veur die. Ogen dicht en mond open.” Dat luit k mie vanzulf gain twij moal zeggen. Ze wozzen, dat as k wat lekkers kreeg t votdoadelk tuzzen koezen kwam, omreden k kon veul beter kaauwen as zoegen.
Der wer mie wat in mond propt en k beet t vot middendeur. Ik docht dat t slik wezen zol, mor t was smereg, glibberg spul.
Brullen, roupen en reren tot moeke der overtou kwam. Duvels was ze, en t índ van t laid was dat baaide wichter n pak laaiter kregen en ik lekker slik om smoak van kikker te vergeten.