Kerstmis op t metathesische schip, de Dying Flutchman
t Waas op n wasdag veur t gebit. Drij vt-rekels, van t pergram ‘teleramptoerisme’, ain oet Vlodorp, ain oet Geldorp en ain oet Born stapten aan boordstuur op de Dying Flutchman, t neukebeutje Honden-Lull.
Bloot-wit-raauwe vlag wapperde.
‘t Dek is van de ham, kak dien poffer mit kattereutels’, raip eerste.
‘Ik heb allain mor n trog mit gort mitnomen,’ reerde twijde.
‘Wat n bokkepoot!’ prommelde daarde.
‘Gort of grutten, wat kin mie t schervelen!’
Ien heur hut trovven ze n prul van n ledikant aan, dij ien stee van mit kerstmis aan t kerstenen, doar op bèr laag mit n zeeteefke. Bako was heur noam, mor ze leek ainks meer op n zeeteefke. Bako’s hutkoar ston der schier bie en hai mog reukmeester wezen.
Mit zien taaie handen perbaaierde hai Bako n tepelstreeltje te geven. ‘Mompelpoes’, fluusterde hai, ‘Weeuwsnitje, leg dien billen mor op mien schort.’ Hai trok zien slaanke boabel en raip: ‘Sikkom! Sikkom!
‘Wat denks wel dijs bis!’ bèlkte Bako, ‘Wip de Flinter? Hul(l)debelanger mit dien klamme loten! Dopdoedel! En ik hier mor liggen mit n olle kneus!’
Van heur sneer wer e haildaal lek. Mor Bako ging deur:
‘Aso! Ik kin wel n soa oplopen bie die! Lullam, da’s bis!’
Dou lait e voutmeren zakken en dee of e n kul spultje west waas.
Heer der Scheerhoaren keek, zaag dat t ain grote, graauwe flap was en schraauwde: ‘My Heaven for a roshe!’ Baalkehoanen gingen der van te keer.
’n Roshe is der nait, n knalbok is der wel, zee Bako. En geef mie n needle, want om mien tuug te bedanken moak ik joe en Asterisk* n lekker gevretje van bakkeljouw mit muskoatnoot en appelsien.’
