Jan

As Jan oet schoul komt vindt e zien moeke in keuken.
“Moi mien jong hou wast op schoul?” Zunder zien antwoord of te wachten zegt ze: “Goa alvast mor bie toavel zitten, wie goan votdoalek eten.” “Wat krieve we den veur eten?” vragt Jan.
“Utjekul mit mosterdstip.”
“Tou moeke, dou nait zo lolleg, wat krieve ?”
Stamppot dreuge bonen mit n vrizze worst en n stokje spek, en as toetje krigst zoepenbrij.
Jan kikt hou moeke hom n teller stamppot op schept.
“Mouten we nait op pabbe wachten?” vragt Jan.
“Nee pabbe is noar d’vijmaark in Stad en komt eerst tegen oavend weer in hoes, den snitter k hom wel n prakje op,” antwoordt moeke.

Jan zit wat dreumerg veur zok oet te stoaren.
“Dij zit wat oet te bruiden,” denkt moeke bie zok zulf.
En ja heur, opains vragt e: “Wat eten we aiglieks mit kerst moeke?”
“Woarom wilst dat nou al waiten? t Is nog lang nait zo wied, en boetendes dat is toch altied n verazzen.
Jan denkt even noa.
“Was dat veureg joar ook n verazzen? En t joar doar veur ook?”
Joa Jan dat waren ook verazzens,” zegt moeke wat kribbeg.
“Nou den wait ik al wat we eten mit kerst.”
“Zo? waist doe dat? En wat denkst wat dat den is?”
“Reloade mit eerappels en greunte en ijs mit vruchten noa,” zegt Jan.
Moeke kikt heur zeun aan en zegt: “Doe vergetst wat.”
“Och joa d’ soep,” antwoordt e.
“En dat alles vindst nait lekker mien jong?”
“Jewel, mor dat is den toch gain verazzen as we elk joar t zulfde eten.”
“Hest gliek Jan, “dat is ook gain verazzen meer, mor wat wolst den geern eten dit joar.

Jan denkt daip noa.
“En? Waist al wat?” wil moeke waiten.
“Nee zo gaauw wait k t ook nait.
“Geft niks Jan.
As ik t mor n week veur kerstfeest wait, den ken k alles inkopen en meschain mout der ook nog wel wat slacht worden.
“n Daaier slachten?” ropt Jan.
Ie mouten bie Jan nait mit slachten van daaier aankommen. Den staait e op zien achterste poten.

“Joa Jan,” zegt moeke meschien wilst wel knien eten en den mouten we Flappie wel slachen, hai is dik en vet genog.
“Ons flappie” rópt Jan en zien ogen worden groot en baang.
“Joa, doar hebben we hom toch veur vet mest, of lust gain knien?”
“Nee !!!”, rópt Jan “noatuurlek nait” en hailendaal ons Flappie nait.
“Mor Jan” zegt moeke, “doe lust toch geern n stokje vlaais? Kiek mor op dien bord wat ligt doar?”
Jan kikt, “Joa mor, moeke, dit is toch gain knienevlaais?”
“Nee doe domme jong, dat is wat van ons zwien dij we veureg joar slacht hebben.
En of t nou n zwien is of n knien t is allebeide van n dood daaier of nait soms?”
Joa, dat wait Jan ook wel, “k lus wel zwienevlaais, dat is toch hail wat aans as knien!
Moeke laagt noar heur zeun.
“k Mout hom mor nait laanger ploagen,” denkt ze en ze gaait noast Jan bie toavel zitten.

“Most ains heuren Jan,” en moeke kikt hom aan, “denkst dat nou echt dat we dien knientje slachten goan.”
“Joa! doe zeest dat toch zulf?”
“Ik ploag die allain mor n beetje en doe vlugst der mooi in,” laagt moeke, “eet nou dien bord mor leeg, Jan, anders binnen de bonen dammee kold.”

Jan mokt gaauw dat e de boudel noar binnen krigt, lekker is dit toch dreugebonen mit spek en worst.

Veurdat Jan weer noar schoul gaait lopt e schuur in, gaait op knijen veur t knienhok zitten en kikt noar Flappie.
“Huifst nait baange wezen heur,” zegt e, “wie eten die nait op.
En waist Flappie, ik wil hailemoal gain verazzen meer mit kerstfeest.
Loat moeke mor gewoon weer n reloade bakken. dat is t allerlekkerst.