Jaan

Moi lu,

Nou ais n verhoaltje oet t Hippolytushoes [Middelsom].
As olderling waark ik doar, din heur ie veul verhoalen, doar is dit ain van:
{Proatboudel is hoesblad }

Jaan haar Proatboudel veur zok liggen. “n Schier blad, mor der staait de wereld in over God, verskes en zulfs n preek.” “Wat mout ter din in stoan?” zee k tegen hom. Jaan kikt mie ais aan.
“Nou”, zegt e, “voetbaloetsloagen, dat liekt mie wel wat tou”.
Jaan was nait groot brocht mit God en zo.
“Waist doe din wel dij God is ?” zee e. “Joa, dat wait k ja wel, hai het minsken laif.” ” En ik mien Martje, ” zee Jaan.
“Binnen ie wel ais in kerk west?” Wiswoar dat haar e. Ien Hoezen, stoef bie Middelsom ja.
“Waist wel woar dat ligt?”
Noa vatteg joar wis k dat wel. ” k Heb körts lezen doan in kraant, dat ter aargens minsken deupt binnen in open wodder, t het zulfs op t.v. west, dat liekt toch naargens noar, veuls te kold. Longontsteken, dat kinnen zai ja der van kriegen.”
Hail vilaain kwam der achteraan: “Kriegen zai ook gain geld weerom van zaikenfonds.”
Proatboudel wer weer pakken doan.
“Koieledders binnen t”, zee e. k Zee: “Te groot?” “Nou nee, dat nait zo.” t Wer weer stil in koamer. “Verjoardoagen, stokold binnen lu ja, dat mout in, hou hait blad moar ais weer?”
“Krekt, Proatboudel.”
“Hest doe ook n kerel?” “Joa, had,” zee k. t Wer stil in koamer, hai kikt mie aan: “Slim
is dat wicht.”
“Hou old?”
“68 joar is mien man worren,” zee k.
“k Bin 86,” zee Jaan. “Maggels is n hail schier verhoal, mit dij bruier en zuster, Klaas en Greta. Woar hoalt dij vraauw t vot…”

” Dij vraauw ben ik, k schrief aal joaren over heur baaident.” “Goan dij nait dood?” “Nee”, zee k, ” in mien verhoal blieven zai aaid zulfde older hollen.” “Goa mor weer vot wicht, k bin muide.” Haand wer noar mie oetstoken.
“Moi e, tot kiek.”
“k Dink dat ik nog wel ais in kerk kom beneden, is dat goud?” “Joa zeker is dat goud.” Jaan kikt mie aan.
“t Kin gain kwoad ja, as Hai minsken laif het , woarom mie din nait?” Noadínken over dit bezuikje het botslim laank duurd.