Instappers

Op 4 juni is mien moeke joareg. Ik bin der hail wat vergeten, mor ain joardag, dij van 1954, staait mie nog helder veur geest. Joe kìnnen dat wel, dij olderwetse verjoardoagen. Doagen van te veuren aal aan t bakken en broaden. Femilie blift mainsttied eten. Mien moe het geluk, in maai is der vekaansiegeld beurd. Kin je toch even meer aan diggeln sloagen.
Poar doagen doarveur waren wie mit zien baaident noar stad west. Moeke haar zok wat oetboudeld en ik haar nije schounen kregen, instappers. Nuvere lichtbroene mit n donkerbroene spekzool. Ik was tien joar, mor vuilde mie aal gruien. Ze waren nog n krummeltje aan de grode kaant, mor mit n poar widde sokjes der bie aan wol t hail goud.
‘Op mien verjoardag magst ze aan’, zee ze, ‘din kinst ze aan dien nichtjes zain loaten.’ Doar spinsde ik mie op. Dag brak aan en t hoes was vol. Ik kreeg mien mooi lichtblaauw klaidje aan en ze drokte mie op t haart nait voel te worden en veuraal gain kaddekwoad oet te hoalen. Mor op n duur begun je joe te vervelen bie aal dij oldern en kniep je der tussen oet, teminnent zo ging dat mit mie. Nichtjes haren mien instappers aal zain, moar mien kameroadjes boeten nog nait. Wie woonden aan t westènne van t dörp en even veurbie café en bakkerij Kamps waren ze, in ploats van d’olle iezern draaibrug, over t Zieldaip nije hoge brug aan t baauwen. Grode bulten grind en zaand lagen der nuigend bie. Jongs oet buurt, wichter waren in minderhaid, mor twij en dij woonden wat wieder vot, rolden van zaandbult of. Ik ston der bie en keek der noar. Mainsttied speulde ik mit, mor mien schier klaidje mog nait voel worden .
Kloas en Koos kregen genog van t zaand en luipen op grindbult tou. Kloas greep n haandvol staintjes, smeet der aine locht in, peunde mit punt van schoun der tegen aan en plets! zo in t daip. Hai keek mie oetdoagend aan. Altied mos ik heuren dat wichter laang zoveul nait konnen as jongs. Och makkelk , kin ik ook. Bedocht mie nait , pakte n poar staintjes (heb altied al wat mit staintjes had) en dee hom noa. Nait allain t staintje vloog, mor grode schrik ! mien schoun schoot der achter aan. Jongs waren slap van t lagen. Troanen stonnen onner mien oogleden en keel kneep mie dicht. ’Help mie din, help mie din , mien nije instapper’.
‘Wie mouten stok hebben of nog beter n haark’, zee Koos. Zo sloop ik op ain schoun mit jongs achter mie aan noar raiveschuur , von haark en dou stiekem weerom.
Mor joa , t Zieldaip is gain Caribische Zee. Der kwam allain voel wotter boven mit haalve fietsbaanden, iezerdroad en veul meer troep, gain schoun.

Moud zakte mie in dij aine schoun en dat was genog, moud kon nog nait in n vingerhoudje. Ik sjokte noar hoes en dee bie d’achterdeur d’aander ook oet. Zo kwam ik op hozevörrels keuken in. Moeke ston mit kovviepot in haand , keek noar mien vouten en zee: ‘wel potverdikke hest z’al weer voel mokt, wat bist ook n kwoajong , k haar t nog zo zégd. Hoal ze mor op, kinst zain loaten hou zo’n swienhond dast bist!’
Doar ston ik mit ain schoun in koamer. Maisten keken verboasd of mit meelie, mor der waren der ook bie, dij haand even veur mond deden.
Rest van zummer mos k op mien gimmestiekschounen lopen, mor k zee tegen jongs: ‘das gain straf hur, kin der veul en veul haarder op lopen….’

12-7-08