In t veuronder van n schipke

n Veurdracht oet laankmanstieden

In t veuronder van n schipke,
lag de vraauw in t waarme bèr.
Elk wait wat dat betaikent,
vroudvraauw wasder! t was zover.

In zon klein benepen roemte,
is t veur heur n maal karwaai.
Rechtop stoan is hoast nait meugelk.
En je hebben gain aarmzwaai.

Boetendien mout zai heur waark doun.
Bie n waalmt eulielicht.
Doar ze amperaan bie zain ken.
Woar de jonge kroamvraauw ligt.

Schipper zit der bie te stinnen.
Hailendaal veraltereerd.
t Was n haile beste kerel.
Moar bie zulkswat tocht niks weerd.

Dat begon heur te verdraiten.
En ze keek hom niedeg aan.
Kribbeg zee ze, “tou doch schipper
blief nou kaalm en wees n man”.

t Is der aan tou t zel zo gebeuren.
Hoal n laampke dat k wat zai.
Schipper dut wat hom besteld wordt.
Licht de vroudvraauw even die.

Joa, woarachteg ie bin voader,
Man ik filesetaair joe wel.
Schipper is hoast in de wolken.
Springt van bliedschop oet zien vel.

Wacht ains even, … t wordt n twailing.
As ik mie nait staark vergis.
Schipper trekt n zoer gezicht..
Baange dat t de woarhaid is.

“Kom, nog even mit joen lichtje.
t Is zo duuster aan diz ziet”!
Schipper komt beteuterd .
Stait te trillen as n riet.

Joa ie binnen twijmoal voader.
Nog moal gefilesitaaid.
Dank joe veur joen filesitoatsie.
Mor dat haar ik niet begeerd.

Schipper stait weer op n òfstand.
Mit zien laapke in de haand.
Man stoa nait as Jan van verre.
Licht ains bie noar dizze kaant.

k Zol joe lekker wat bedanken.
Kinder kommen op t lichtje òf
k Heb genog aan dizze baiden.
Drije, wordt mie aal te grof.

Instuurd deur Alberta van Dijk.