Ien t aalgemain

Specialist: ‘Ien t aalgemain het dit geneesmiddel n gloepend goie genezende oetwaarken.’
Havvelkoar (boven de 56): ‘Ien t aalgemain? Wat mainen ie?’
Specialist: ‘Nou sporoadisch kinnen eernsachtege biewaarkens heergoan.’
Havvelkoar: ‘Din monnen ie nait zeggen: “ien t aalgemain”. Ie zollen dat sporoadische geval mor wezen!’
Specialist: ‘Woar. Mor t gaait om ain op de tien miljoun.’
Havvelkoar: ‘Joa, mor veur mie telt elk mensenleven! Veur joe nait din? Ie zollen dij áíne mor wezen!’ Specialist: ‘Veur mie telt dat vanzulf ook. Mor … zeg mor niks meer, want ik goa n overdoses van n aander monsterachteg goud middel nemen! Ien t aalgemain gaait 1 op 1 doar aan dood!’

Meester: ‘Klas, ien t Nederlands worden ien t aalgemain lidwoorden veur zulfstandege noamwoorden bruukt.’
Havvelkoar: ‘Nou, veur wotter din? Ik bruuk voak wotter. Zunder lidwoord!’
Meester: ‘Klopt, mor dat is n singelier gevaal.’
Havvelkoar: Joa, mor ie zeden “ien t aalgemain” en dat klopt dus nait.’
Meester: ‘Zeg mor niks meer, want ik leuf dat ik mie ien wotter verzoepen goa.’

Toalkundege: ‘Ien t aalgemain kinnen ie zeggen: toal is n dialect mit n leger.’
Havvelkoar: ‘En t Vrais din? Dat is n toal, mor Vraisland het gain leger.’ Toalkundege: ‘Zeg mor niks meer, dat dou ik van nou òf aan ook.’