Hou n lekkerbekje n mins op kosten joagen kin
As 60-pluzzers kin je n joarabonnement bie de spoorwegen aanvroagen. Din kin je raaizen mit 40% körten. Koartjes worden joe in huus stuurd, ie betoalen n vast joarbedrag en kloar is kees. Wie hadden formelieren opstuurd en dou wie koartjes haren begonnen wie doalek plannen te moaken om der es goud gebruuk van te moaken. Òfsproken wuir, dat wie, as t mooi weer was, noar Scheveningen goan zollen. Dag kwam al gaauw en wie gongen aan raaize. Raaize verluip hail smui en net noa middag kwammen wie aan in Scheveningen. Man man, wat was t doar drok. t Leek wel of hail Nederland dizze ploatse as raaisdoul kozen haar. t Wemelde van dagjesminsen. Terrasjes zaten haailendal vol en winkeltjes op promenade deden goie zoaken, zo te zain…..
Dou wie aal dij etende en drinkende mensen zagen, kregen wie vanzulf ook wel n beetje zin. Uutendelk waren wie al vroug van huus goan en was t nou al tegen aine.
Woar konden wie even rusteg zitten? Nou vergeet dat mor. t Ainege wat ons overbleef was de viskarre …..Wie mozzen toch wat, dus kochten wie ons bie de visboer n lekkerbekje.
Nou dij gong der goud in. Al zittende op n muurtje langs de promenade konden wie ook even uutrusten van de raaize.
Deur t vastholden van n viske krieg je ondanks n servetje, gaauw vette handen, dus zee vraauw: ”Ik loop even de trappe òf noar t strand, ik wil even mien handen òfwassen in t wotter.” Dat haar ze bie noader inzain nou beter nait doun kind! Zai luip trap òf noar beneden, schoevelde wat onhandeg over de lösse zandloage en kwam zo bie t wotter aan. Zai bokte zok om handen even nat te moaken.
Woar ze gain reken mit holden haar was, dat t wotter altied in bewegen is en dat t zaand aan de wotterkant doardeur wat sobbeg is. Vanòf t muurtje kon ik heur bewegens mitkriegen en ik was din ook nait verboasd, dou zai opains vaste grond onder de vouten kwiet was en … zai over heur volle lengte in de golven terèchte kwam. Wat dou je in zo n geval? Eerst sprong ik van t muurtje ….. meschain kon k helpen. Mor dou ik zag, dat zai al weer overènde kwam, kreeg k de indruk dat hulp nait meer zo neudeg was! Deurdat ze plat op t lief in t wotter ploft was, was ze van boven tot onder kletsnat en bedekt mit n loage nat zaand! Hulpeloos keek ze noar boven, nait in stoat n geluud uut te brengen. Ik ruip: “Kom dizze kaante mor op.” Mien roupen gong verloren in t lewaai en geproat van de mìnsen om ons tou! Ik zag heur trappe opstrompeln, onnerwiel dat n hail bult mensen verboasd noar heur keken. Ik kon de gedachten van dij lu lezen …..Dij is ook nait hail nuchter meer, heurde ik ze denken.
Dou mien vraauw weer bie mie ston op promenade, kreeg ze zulf pas in de goaten hou zai der oet zag! Ik kon t nait helpen …..mor k mos in stilte even gnivveln. Zowat kin vanzulf elks overkommen, mor zo as zai der oet zag … Asof ze n schip mit törf leegkrood haar!
“Hou mout ik doar nou mit aan”, jengelde ze, “ik kin mie zo ja naargens vertonen. En wie mouten dammee ook nog weer mit traain noar hoes! Joa, docht ik, doar het ze vanzulf geliek in, wie hebben n probleem! “Loat wie eerst mor es hier op t muurtje zitten goan, din kinst in elk geval n beetje opdreugen, t is mor wotter en zaand, zunne zel ons wel n beetje helpen”, zee ik.
Wie waren onnertussen wel zwoar in de kieker lopen. Ik zat noast mien vraauw, mor dee net of k der hailendaal nait bie heurde en keek onnerwiel noar overkaante van promenade noar aal dij klaaine winkeltjes, dij van alles en nog wat te koop haren.
Inains vuil t kwartje ….. “Luuster es even, zol t nait verstandeg wezen, dat wie es even bie dij winkeltjes kieken goan?”
Eerst keek ze mie aan as of k Frans pruit. “Ik kin toch nait in dizze toustand …..” Dou vuil bie heur ook t kwartje. “Mie dunkt, doe hest geliek! Dat k doar zulf nog nait op kommen bin.” En weg stevelde ze veur mie aan, ik kon heur hoast nait bieholden.
Dou wie t winkeltje in kwamen, keek d’aigenoar ons mispriezend aan …… en keek noar de vlouer of dij ook nat en voel wuir! Dou hai zag dat dit nait het geval was, wui zien blik wat vrundelker. “Waarmee kan ik mevrouw van dienst zijn?” vruig hai, wel waitende dat hai aan mie persoonlek niks verdainen kon.
“Ja”, zee mien vraauw,” u ziet wat mij is overkomen … dus ik zal wat nieuwe spullen moeten kopen!”
Dat klonk man as meziek in oren en hai dartelde veur heur aan noar n ander dail van winkel. “Kijk mevrouw, hier kunt u vast uw keus wel maken. Kan ik u nog behulpzaam zijn?” Vraauw wimpelde dat òf, omdat zai laiver zulf snuustert, zunder ain dij joe op handen kikt …!
In tussentied was ik promenade weer op lopen omreden dat ik toch mor in wege luip, en ston boeten te kieken noar t volk, dat aan mie veurbie trok …
Noa n haile tied, woarin ik van t aine bain op t andere leunde, zo zeer dee mie de rogge, kwam vraauw winkel oet mit n grode tazze …..en ik zeg joe ….. hailemoal uutstokt in t nij! Ik mog t wel lieden en vertelde heur dat!
“Nou”, zee ze, ”ik mog mie in de winkel nog even wassen en opmoaken. Aigenoar het de vieze spullen even veur mie in n grode tazze doan en noa t betoalen dee hai zulf deure veur mie open en wìnste mie nog n schiere raaize noar hoes!
Echt n gentleman!”
Ik kan t nait loaten: “Gentleman, gentleman ….. Wat wilst, doe hest zien dag goudmoakt, hai het dik aan die verdaind, zo te zain!” “Och”, zee ze, “doe zelst ook nait overaal negatieve opmaarkens over moaken, pessimist!” Op zo’n moment wait ik te zwiegen. Ain ding was zeker, vraauw was tevreden en n tevreden vraauw is hail wat weerd.
t Zel dudelk wezen, dat wie dij dag in Scheveningen nait echt veul meer ondernomen hebben! Dou wie loater op d’oavend weer in hoes waren hebben we ter nog even over had, onder t genot van n glaske.
t Was toch n mooie dag west, n kostboare dag, dat wel … mor kostboar kin je van twij kanten bekieken!
Lagd dat wie hebben ….. Juust …..en dat is nait te betoalen!
