Hooireuk

Ruuk k weer de soete reuk uut t riek
Van hooi en gras en witte kloaver,
Die met de goeie westewiend
Uut stilte voart noar t stadsgedoaver;
Dan is veur mij weer t groene veld
Ien n gloed van sulverlicht verschenen;
Dan sie k gien stroat, moar swad noast
swad,
En n stienen wereld is verdwenen.
Dan kruup k besied ien t waarme hooi,
En dreum en kiek noar t spul van
pluuskes,
Die roaveln uut het wolkenwit,
As spinsel over leege huuskes.
Dan rie k weer op soo’n soeikend voer,
Met saachte schokjes deur de lannen,
Dan sie k weer, hoe dat groen en blauw
Ien n kanner trilt aan greide-rannen.
Soo’n miemerij liekt teuverij,
En ken uut niks n wereld bouwen,
Woar menskenhaand gien spieker slagt,
En joaren ait vegees op houwen!

Uut: VERZOAMELD WAARK
Gedichten ien t Westerketiers