Honnekaare..
In 1944, d oorlog nog in volle gang, wazzen wie op veside bie mien Grootollen. Opa, ‘Eppie’ haar wat koien en as dij molken worden mozzen, ging hai met Wodan (n trekhond) veur d kaare zo’n drij kilometer richten t Laikstermeer noar t gruinlaand, woaras koien laipen te groazen.
Noatuur en kinder wazzen zien alles.
Tegen vaar uur wuir Wodan veur kaare spant.
‘Tied om te melken’ was zien vaste taimke, woarmit hai aangaf dat e noar t laand ging en tegen mie: “Gaist mit mien jong?”
Wies as ik was as ik bie opa weden kon, ken je joe begriepen, dat mien antwoord gain nee was…
Over t hobbelege padje (zo n 80 cm braid) langs de Roonervoart stoof wie noar t laand. In werkelkhaid was t vast nait zo haard as ik dou docht…
Moar as kind heb je voak gain notie van dat soort dingen.
Wodan haar aan t comando ‘Vot’ genogt om de sokken der in te zetten.
Noa t melken gooide opa de volle bussen op kaare, en zee dat ik t spul wel noar hoes mennen kon…
Mit n braide smail op t gezichte gaf e mie d laidsel, sloug Wodan op kont en zee: “Vooruit moar, op hoes aan!”
Dat was even teveul veur Wodan en hai bleef den ook prompt stoan…
‘Vot’ was doarom t volgende comando en doar stoof t spul hen.
Mit n bloudgang over t smaale hobbelege pad en stoef langs t wotter.
Melkbussen slingerden hén en weer, moar smakten der nait oaf…
Dou Opoe t spul aankommen zag, sluig ze d handen veur t kop en ruip: “Dij verrekte domme kerel. Hou krigt hai t in kop om luttje jong allaind mit kaare noar hoes te sturen. Hai haar ja wel verzoepen kent!”
Ik, zo trots as n paauw: “Moi opoe, ik mog zulf mennen van opa…!”
“Joa, dat zai ik” mompelde zai binnensmonds.
Zai huil zok in om mie…
Moar dou opa noa n drij ketaaier aanlopen kwam stoof ze noar dam en foeterde hom d hoed vol!
“Ik wait, dat der nait veul onder dien pedde zit, moar dit gaait ja alle paarken te boeten! t Kind haar ja wel verzoepen kent!”
Bloazend van niedeghaid stoof ze in hoes. De deure wuir mit n smak dicht gooid asof ze wol, dat hai hom veur d kop kreeg…
d Òl wuir der echter nait hait of kold van: “Dij trekt wel weer bie”, zee e glimlaachend.
“Doe kist al hail goud mennen, mien jong. Ik krieg vast wel n goie knecht an die!”
De schrik dij ik opluip van opoe heur kwoadeghaid was in ainmoal vot!
Aanderdoags op schoule heb k mien schoulkameroaden verteld hou goud ik al mennen kon mit hondekaare!
t Is nait wizze, moar ik haar wel t gevuil, dat zai gloepens òfgunsteg op mie wazzen!
