Hinderk

Hinderk ging deur de snapdeure van de flat en dou deur zien aigen veurdeure. Hai kwam in de koamer en alles was uut en dood. Met zien leste krachten ging e noar de lozaaierkoamer. Dat dee e mainstied om zien vraauw nait wakker te mokken as e loat thoes kwam van zien dainst bie de plietsie. Aigenlieks mos e nog wat eten, mor t was zo’n zwoare, laange dag west dat e laankuut op berre vuil. In de verte heurde hai de leste traain nog noar stad rieden, mor hij sluip al veurdat e zich in de kussen nuzzeld haar. In dreum ging e de dag weer deur. Vannijs beleefde hai hou e s mörgens vroug al op t buro kommen mos om dat ter n bericht kommen was van n inbroak in het ING gebaauw. Mit man en macht wazzen ze der hìngoan.
t Leek nait schier, der was n gedounte as ik wait nait wat. d’Huile dag wazzen ze bezeg met t overleg, verhaandeln en grode spannen. Het duurde n aiweghaid veurdat ze de boudel weer in odder haren. Der was veul schaiten en gedonder wèst. Heuren en zain verging joe.
Laankuut haren ze mit schaitiezer in aanslag legen. Kammeroadschap en aangst lagen stoef bie n kander. Sums leken ze te winnen en dochten ze dat t kloar was, mor din begon t gespuus weer vannijs te schaiten en kregen ze weer nait ain van dij baliekluivers aan de tillefoon. Je zollen in boksem schieten van aangst, mor meschain haren ze doar gain tied veur had. Aal aandacht was richt op de mensen dij gijzeld wurren. Je willen toch groag dat minsen der leemteg oetkommen?
Mor nou was t gelukkeg veurbie en de sloap gaf hom de rust noa dizze verschrikkelke dag. Hij was as in t parradies, zo lekker sluip e.
Smörgens, dou e wakker wui, ging e eerst kieken woar zien vraauw was, mor ze was nait in slaopkoamer of does. Omreden hai heur nait von, ging e, nog aal zo muide as n hond, in veurkoamer kieken.
d’Huile koamer zat vol mit minsen. Femilie, vrunden en bekènden. Zien vraauw zat op baanke mit heur zuster en zien bruier noast heur. Ze snokte t uut, Hij ging noar heur tou, mor kon nait recht bie heur kommen. Gramnieteghaid ging hom deur de leden en hai wol de huile boudel wel uut de wege schoppen.
Zo ‘n zwoare dag, zo laank sloapen, nou wol e wel eem bie zien vraauw wezen. Mor wat of e ook dee of zee, t was alsof ze hom nait heurden of zagen. Hai bulkte t oet en reerde.
“ Jaantje, Jaantje, wat is der! “ Hai kreeg gain antwoord. t Was alsof e nait beston.
Hai keek nog ais goud om zuk tou en zag dat de pioano uut zied zet was en dat ter n grode, laange kiste op dij plek ston. Benijd luip hai der hìn en mit n grode schok zag hij zuchzulf derin liggen…..
Hai schrok en begreep touglieks woarom e zo muide was en gainaine hom zain kon. t Haart dee hom zeer as e noar zien vraauw keek en de woarhaid drong mit n klap tot hom deur. Hai ging zitten op d’ainege stoul dij leeg was.
Netuurlijk haar er der nog laank gain vrede mit, mor der zat hom aans niks op. Allinneg, hai wol zo geern waiten wat der beurd was. Meschain kwam e der ooit achter. Vrouger haren ze hom verteld dat as je dood gingen dat ter din n paradies was, mor zo laank zien vraauw zo verdraiteg was, ging e nait op zuik. Hij wol nog bie heur bliemen. Om zo dicht meugelk bie heur te wezen, bleef e op zien stoule zitten om zo noar heur te kieken.