Het ken verkeern
Jong was al vanoaf zien jonge joaren gek op meziek. Hai was ook laang lid west van drumband as trommelsloager. Nou was hai gain lid meer, moar laifde veur meziek was nog altied doar.
Op n zoaterdagnoamiddag zol hai zien wichie van ‘t waark oafhoalen. Zulf was hai ainmoal in moand zoaterdags vrij, zien wichie mos tot ain uur in ‘t woarenhoes stoan te verkopen. Op zien fietske ree hai noar centrum van stad en was natuurlek veul te vroug doar.
Dou heurde hai inains meziek. Doar kwam n fanfare anlopen. Prachtig geluud en ze luipen ook aalmoal zo stram in de moat. Dou kwam der nog meer meziek; totoal vief korpsen moar luifst.
Ze speulden zulfs “Alte Kameraden”, t laidje wat zien opa zo mooi vond en altied op zien stoulleunen met-roffelde.
Hai kon zien geluk nait op en keutelde der mooi achterheer. T Was n Engelse groep met doedelzakken, dei leste.
Meer as n half uur, bienoa drei ketaier, loater wazzen ze op sportveld an raand van stad. Doar stonden de bussen veur de muzikanten dei weer noar hoes mozzen. Jong mos dou weer noar centrum terug lopen en dat nam ook weer zo’n stief half uurtje in beslag.
Bie t woarenhoes ankommen, zewat om twei uur, was doar alles al laang vot en zien wichie was ook in gain velden of wegen meer te zain. Dei was natuurlek al hoog en braid thoes. Schaande was dat hai nait wos woar ze precies woonde; hai was nog noeit bie heur thoes west zolaang ze verkeern met hom haar.
De moandag doarop kreeg hai de wind van veuren en was de verkeern oet. n Kerel dai meer oog haar veur meziek as veur zien wichie wol zai nait.
“Het ken verkeern” zee hai (net as Bredero).
