Herten vouern

Wat n klotenweer ! Ik dou de kroage van mien jaze nog wat wieder omhoog.
Nait dat t veul helpt. Natte snij blif mie evengoud in t gezichte striemen. Of is t hoagel ? t Is kold en nat, dat is n ding wat zeker is. Even wat schillen noar de herten in t kamp brengen, docht ik. Je mouten der wat veur over hebben.
De herten zain mie al aankommen. Kopkes goan omhoog en as ze de plastic puut in mien handen zain, runnen ze votdoalek noar t hek. Ze lopen mit mie mit noar de vouerbak en kinnen hoast nait wachten tot ik t lèste beetje uut de puut schud heb. Zie eten mie t brood uut d’ haand Onnerwiel holden ze mie wel stief in de goaten. Ain verkeerde bewegen en zie stoeven weg.
Zie binnen aalmoal hier of in n aander kamp geboren, mor t blieven toch wilde daaier en zollen in de vrije netuur zo weer heur weg vinden.

De hounder hebben ook in de goaten kregen, dat ik der bin en kommen as n stel olle wieven oet t hok schommeln. De hoane veurop. Mor der is al niks meer over. Dat kin mie toch wel begroten. k Zel mor wat groan in t nachthok streuen. Zie stoeven derop òf. Allent de jongste van t stel krigt aldernoarst op zien sodemieter as e ook wat mitpikken wil. Ik geef hom mor even wat apaart in t houkje.
Ik bin aaltied al gek mit daaier wèst. As kind al. Toun verzörgde ik al jonge vogeltjes dij wat te vroug uut nust valen waren. Of mien neef kwam mie n jonge okster brengen dij e uut t nust in de hoge populieren bie de kleuterschool hoald haar. Voak wui zo’n daaier nait zo old. t Dieet dat ik veurschreef was schienboar toch nait zo gezond veur hom.
Loater lukte dat beter, Toun ik n joar of twaalf was, kreeg ik weer es n okster van de buurman. Dij dee t meroakels goud op wurms, aaier van de doeven, en stukjes vlees dij de slachter veur hom mitnam. Hai dee t zingen van de zwaarte liester zo goud noa, dat dij hom ook weer antwoord gaf.
Ook het e proaten leerd. Mien pa haar s mörgens d’ achterdeure voak open en huil den n hail gesprek mit t baist.
Nou ja, n gesprek mit waaineg woorden, t bleef bie “Haaaans dikkop !”, mor den wel hail voak achter mekoar. Pa haar doar wel de slinger aan.
Joarenlaank heb ik ook postdoeven had en doar veul lol aan beleefd. Veuraal toun ik loater ook mitdee aan de wedvluchten. Ik heb dus wel wat mit daaier. Zunder doar traauwens sentimenteel over te doun. Der binnen minsen dij hail verboasd binnen as ik vertèl dat ik n hoane slacht heb en doar ook nog soep van kookt heb. “Ain van dien aigen hounder ?”, zèggen ze den.
“Joa, ain van mien aigen hounder. Dij het n goud leven had en dij smoakt ook nog es beter as zo’n diepvriesplofkip uut de supermaark. En as ik drij hoanen heb, binnen de buren doar ook nait bliede mit” Ik denk dat zowat ons toch n beetje mit de paplepel ingeven is.
As klaainjong ston k der al bie te kieken as bie de buren t zwien slacht wui. En as ons kniene tegen de kerstdoagen dik genog was, ging pa hom ook slachten. Ik heb doar bie mien waiten nooit trauma’s van oplopen.
Mor juust doarom heb ik wel noadenken leerd over wat wel en wat nait kin in t omgoan mit daaier. Veul dingen dij k vrouger hail gewoon von, zol ik nou aans of nait meer doun.
t Veurnoamste is, dat je respekt hebben veur aal wat leeft en veur joen omgeven. Mìnsen dij nait waiten woar melk weg komt, nog nooit zain hebben hou eerappels gruien, waiten voak sekuur hou t mout. Boeren kriegen al gaauw de schuld van de “megastallen”, t verpesten van t milieu , de veezaiktes en aal wat der verder mis gaait. Zie hebben doar aalmoal n mainen over en brengen dij mor wat groag noar veuren. Mor de volgende dag goan ze weer noar Albert Hein, Aldi of de C1000 omdat doar de scholderkarbenoades in de aanbaiden binnen.
Den binnen ze even vergeten woar dij weg kommen.
As we nait mit ons zulf begunnen, zel t wel nooit beter worden op dizze wereld.

t Holdt op mit zachies regen. k Goa mor weer op huus aan.