Herinneringen aan Bennewolle
Soms denk ik nog wel ais trugge
Aan dei tieden van weleer,
Woar is t bleven aal dat mooie,
Wat is d’r al veul nait meer.
Houveul ging er nait verloren
In nog moar zo körde tied.
En wat binnen wie toch al n beulde
Van dat olderwetse kwiet.
Achter bomen dei grieze schoule,
Kinder op dat grode plain;
Klokke sluig hoog boven in toren,
Ach wat leek dat alles klain.
Kraiter smeedde t haite iezer,
Ploug kapot, vanmiddag kloar.
Rogge dösket, t ging noar Stronk tou;
Woagens vol, achter mekoar.
Remkes meulen en d’Olle Linde,
Och, woar was het ook al weer.
Störkenust bie Freulen in toene
Is d’er ook al laank nait meer.
En bie postkantoor en omstreken
Was ja altied dieverdoatsie:
“Vot, oet zied, zit n peerd op loop, jong!”
z’Vongen m op bie Cooperoatsie.
Gemaintehoesloane tot aan diek tou,
Barstens vol mit brommelstroeken.
En woar bakker Hinders woonde
Kon het voak zo lekker roeken.
Smörns in duuster klapt mie d’fietsbaand,
Ach verdikkie wat een pech.
t Haile ende trugge lopen
Langs dei laange Rhederweg.
Achteraan bie Rhederbrugge
Was vertier en altied leven.
Het café van Oarnts dat was er;
En woar is kunstmizz’loodse bleven?
Eerappelschepen, doezend mudde,
Man en peerd, dei wörden nait spoart.
Schip mos vol, de schipper bliede,
Want hai wol weer aan de voart.
Laithe, Klonies, de Mouwaale,
Dat gaf Bennewolle kleur.
t Onpad langs, het is al loade,
Gaauw nog even binnendeur.
Het veraandert aal dei joaren.
Wie zain aal hou gaauw dat gait.
t Is meroakel aal dat neie.
Mor soms… ach, ik wait t nog nait.
Instuurd deur Jan Bos
