Hangbuukswien

In de begunjoaren van ons traauwen gongen wie in Hoogezaand wonen, Atlantapad.
Noast ons woonden oale mìnsen, Huusman haitten ze, fijne luu wazzen dat.

En Henk Zeeman zol Henk Zeeman nait haiten as e gain daaiern om t huus tou lopen haar.
Zo bin ik n moal noar Zuudbrouk goan op plof en ik kwam terôg mit n jonge hangbuukswien in n kist.

Ik wol hom in zien hok doun, dou e mie deur d’handen hìn glipde en der van deur gong vanzulf.
Noaber ston veurover in toene mit zien gezicht van mie of, wiedbains vanzulf.
En dij swien snitterde hom mit n gang deur zien bainen hìn, dat Huusman schrok zuk hailndaal wild most reken.

Wie achter t swien aan. Hai gong richten Kerkstroat en even loater luip e midden over dij drokke Kerkstroat.
De mìnsen dij door luipen mozzen der smoakelk om lagen vanzulf.
Mor wie hebbem hom tegen t leste toch kregen.

As k der nou aan terôg denk schaiten mie de troanen weer in ogen van t lagen.