Hait
t Is al waarm smörnsvroug. Geliek even lopen mit t hondje. Hai het nait veul zin en n hekel aan waarmte. Bie t fietspad, doar nog n lapke grond van gemainte achterkaant toenen van hoezen ligt, stopt n buske van waarkveurzieningschap. Stapt n bonk van n kerel, n viefteger zo t liekt, oet dubbele cabine en lopt noar achterkaant. Aanderkaant komt n opzichter zo te zain. ‘Dit is joen stee vanmörn’, heur k hom zeggen, ‘en noa schaften goan ie mit aander jonges mit, begrepen.’ Man zegt niks, pakt n schovvel en n haark achteroet en smit deur dicht dat t doavert. ‘Mout dat nou zo’, zegt opzichter, ‘tjonge jonge, deur hoast oet hingen en geliek hail buurt wakker.’ Man zegt nog niks. Gaait n deur van cabine lös en belkt ain van ‘grode klootzak’. As t buske vot is smit e haark en schovvel aan kaant en draait hom n sjekje. Hai liekt mie wel om en bie twij meter. Roeg ien t laank hoar mit bakkeboarden, kikt vrezelk duuster en scheerraif kin e volgens mie al n week of wat nait vienen. Hai veegt n drup onner neus vot, snoeft en rochelt n dikke kwaalster op stroat. Zo, dat is dat en hai kikt ais ien t rond. Zien oranje reflecterend goud is hom krap bemeten en zo te zain huift hai nog nait aan t waark. Ik krieg t glad benaauwd van dat waarme pak. Ik heb hom al voaker aan t waark zain ien de wiek, haitied allinneg. Hond wil nait bie hom laangs. ‘Moi’, zeg k, as k laangs loop mit n grommende hond achter mien hakken. ‘Moi’, zeg k nog ais. ‘ Komt van t pak dink ik en wies op hond.’ Man swigt en kikt of e mie vergraimen wil. Din mor nait dink ik, roare kerel. k Mout n endje wieder toch even lagen, net zo’n dikke goldjebloum.
Smirregs, bienoa drij uur staait e der nog. Middenmaank boskederij, hai het wat schovveld en ligt n leutje bultje roet. Hai bogt hom veurover en kikt en kikt nog ais. Nait noar grond mor is zeker wat tussen stroekjes. Hai kikt even om hom tou en bogt weer noar veuren en blift kieken.
Ik goa even wat bezied stoan en bin nijsgierig worren. Der komt n leutje jonkje aan van n joar of vaaier op zien trekkertje. Hai stopt vlak bie man. ‘Hoe heet jij?’, vragt e. Man kikt, zegt niks en bogt hom weer noar veuren. ‘Hoe heet jij?’, vragt t jonkje nog n moal. ‘Ikke Fritsje, wat doe jij?’ Man kikt vergreld, komt ien t inne, stekt schovvel omhoog of e hom haauwen wil. t Jonkje vaalt verschrikt van zien trekkertje, zet sirene aan en runt brullend noar hoes. Ik dink, wat krieg we nou. Net as k teveurschien kommen wil runt ter n moeke bie mie laangs. Zai blift op t fietspad stoan stoef bie man.
‘Wat is dat, hemmen ie Fritsje haauwen?’, heur ik. ‘Duren ie wel?’ Man zegt niks en kikt of e heur verroppen wil, mor moeke staait wieder as schovvelòfstand. Ik zai heur bie hom laangs kieken, ze bogt eefkes veurover en kikt ook tussen stroekjes deur. Pakt t trekkertje en runt weerom noar hoes. Wat vremd, dink ik en grode goldjebloum gaait onverdrutzoam wieder mit veuroverboegen en kieken. Ik begriep ter niks van en blief nog mor eefkes stoan. Wat zol doar weden? Inainen n dik stuk keboal, stoeven wel zes wichter achter n hoes vot tussen boskederij deur. Gonnent ien bikini en k zai moeke van Fritsje der ook bie. n Verbilderde man staait as vaastvroren en veur hai der op verdocht is krigt e emmers wotter op kop. Hai’s driefdeurnat. Vraauwlu schottern en vlaigen geliek weerom. Nou begriep k t pas. En of t zo weden mout komt t buske mit opzichter der aan.
‘Mooi opschoten nait?’, heur k hom roupen. ‘Kerel, vuilen ie joe wel goud ie binnen ja deurnat van t swait en gain donder opschoten. Wat hemmen ie wel nait ommaans?’ Ik zai n schovvel omhoog goan. Opzichter runt noar t buske en broest mit n noodgang vot. Even loater zai k n verzopen goldjebloum mit n schovvel en haark over t fietspad recht op mie òf kommen. Ik kiek woar of k zo gaauw hin kin en hond begunt vast te grommen. Vlak bie mie blift e stoan. Hai kikt mie aan, dwaars deur mie hin. Ik wacht. ‘t Is hait’, zegt e en wrift hom n swaarte veeg veur kop.
